Pufcursus, bevalbal en baarbad met schepnet ten spijt: wat mij (hi, Vera Mulder hier, ik breek even in bij Valentijns YouTube-serie om een kanaal te propageren) écht door het bevallen van mijn eerste kind heeft gesleept, was de onpeilbaar diepe wijsheid van de twee belangrijkste meiden op het internet: Trixie en Katya.

Het was hun spectaculaire chemie, verbluffende komische timing en bodemloze grabbelton aan bizarre persoonlijke anekdotes die er af en toe in slaagden me af te leiden van de sensatie gevierendeeld te worden.

Ik (hi, Valentijn hier, ik mag gelukkig ook nog meedoen met dit stuk) shopte ondertussen een babypruikje (ja, dat bestaat) als kraamcadeau voor Vera’s dochter. Hoe kon het anders, voor een kind dat ter wereld kwam onder de vroedige auspiciën van onze favoriete travestieten. 

Trixie – achternaam Mattel, naar de makers van Barbie – en Katya – achternaam Zamolodchikova, naar een Russische gymnaste – zijn dragqueens. Mannen met pruiken dus, die zich als vrouw verkleden voor de bühne.

Beiden komen uit de stal van RuPaul’s Drag Race, de razend populaire talentenjacht waarin meerdere queens strijden om de volgende dragsuperster van de VS te worden. Zowel Katya als Trixie deden het matig op tv, maar een mooie springplank was het wel. Hun beste werk kwam daarna, in de vorm van webserie UHNhhh (spreek uit als een diepe kreun, terwijl je je handen over je lichaam naar beneden laat glijden). 

Zo’n beetje alles aan UNHhhh druist in tegen de wetten van internetroem. De naam van de show is niet te spellen, wat de show praktisch onvindbaar maakt. Bovendien zijn de gesprekken tussen beroepsweirdo’s Trixie en Katya zelfs voor ingewijden soms nauwelijks te volgen. En hun sarcasme is af en toe zo scherp dat de een-tweetjes tussen de queens bijna zeer doen om naar te kijken.

Toch is elke aflevering goed voor meer dan een miljoen trouwe kijkers. Hoog tijd dus dat twee van hen (Vera, Valentijn, hallo, hi) de serie eens flink bewieroken.

Het weer, lunch, de dood, poep en het patriarchaat

Het format van UHNhhh is simpel: elke week bespreken Trixie en Katya de grote onderwerpen van deze tijd. Zoals het en – in een aflevering zo goed dat hij deze gedachtestreepjes verdient –  

Wie denkt dat de gesprekken door deze met zorg gekozen thema’s vrij zijn van zijpaden, komt bedrogen uit. Vaak bestaan de afleveringen alleen maar uit uitstapjes. Zo gaat het in een over shoppen welgeteld vijfenhalve minuut over poep; een onschuldige opmerking over mensen die stiekem drollen in paskamers achterlaten mondt uit in animaties van een uitwerpsel dat een jurkje past voor een date, en uitgebreide beschrijvingen van alle wc’s die Katya ooit deed overstromen.  

Kritiek op deze ongefocuste aanpak dulden de dames niet. Zoals ze de kijker aan het begin van elke aflevering mededelen: ‘You’re watching UNHhhh, the show where we talk about whatever we want, because it’s our show – and not yours.’

Andere vaste prik aan het begin van elke aflevering: Trixie en Katya die zichzelf op intrigerende manieren voorstellen. Zomaar wat voorbeelden:

Hi, I’m a boy scout who’s an expert in kissing the limbless, Trixie Mattel!

And you’re lucky that my breasts are small and humble, so you don’t confuse them with mountains: Katya.’

Of: ‘Hi, I’m the chemical burn from the spiral perm, Trixie Mattel!

‘And I’m the thin, red line seperating demonic posession from erotic self-expression: Katya.

UNHhhh Voor een green screen, in de zaligste mode en make-up en ondersteund door geestverruimende editing, loodsen de vriendinnen je langs de pieken en dalen van het moderne bestaan. Onderweg pikken ze elke woordgrap, losgezongen associatie, culturele referentie en mogelijkheid tot zelfspot mee, en steken ze meerdere draken met elkaar en met de normen van het patriarchaat, waarbinnen we ons allemaal moeten bewegen.

Neem waarin de meiden erachter komen dat ze allebei ooit een missverkiezing voor travestieten wonnen. Op zich onverwacht, want meestal zijn deze verkiezingen geen gelegenheden waar meer uitmiddelpuntige dragqueens als Katya of Trixie hoge ogen gooien. Maar in de handen van Trixie, Katya en hun uiterst kundige video-editors verwordt de ontdekking tot komisch goud. 

Boezemmaatjes in goede en slechte tijden

Toch is het lang niet altijd gezellig geweest in de UHNhhh-studio. Want hoe populairder  de presentatoren werden, hoe slechter het ging met een van hen.

Brian McCook (de man achter het blonde drag-alter-ego Katya) worstelde al voor zijn deelname aan Drag Race in 2015 met een drugsverslaving. Toen UHNhhh in 2017 werd het hem te veel. In de Moving Parts, die in dezelfde periode gemaakt werd over Brian Firkus (de man achter de zwaargeschminkte Trixie), zie je tot in de pijnlijkste details terug hoe de vriendschap tussen de twee een duikvlucht nam door McCooks meth-psychose.

Gelukkig kwamen de boezemmaatjes erbovenop. Niet lang daarna kwamen ze terug met een nieuwe, klassieke reeks van UNHhhh.

Inmiddels gaat het de meiden weer voor de wind. Trixie werkt aan haar carrière als en is en haar balboekje staat vol tours en optredens. Samen maken Katya en Trixie, naast UNHhhh, en waarin ze Netflix-series recenseren. 

Het is echte liefde, die tussen Trixie en Katya. En dat is maar goed ook. Want hoewel een van ons (Vera, hi) de zuurstokroze Trixie en haar nietsontziende observaties prefereert, en de ander (Valentijn, hallo) het intellectuele mode-enigma Katya het tofst vindt, snappen wij ook wel dat de meiden op hun best zijn met z’n tweeën. 

Weinig showbizzduo’s die elkaar zo goed aanvoelen, zo treffend het absurde van het alledaagse weten te belichten, en elkaars grappigste kant zo feilloos naar boven weten te halen. Een succesformule die alleen bestaat bij de gratie van diepe vriendschap.

Hoe meer UHNhhh je kijkt, hoe meer je beseft: niet dit knotsgekke drag-duo, maar de wereld waarin wij leven is gestoord. En laten we daar vooral om blijven lachen, samen.

YouTube
UNHhhh Ep. 131: Straight People, WOWPresents

Meer YouTube-pareltjes?

Boerenprotesten? Klimaatstress? Inflatie? Deze absurdistische YouTube-komiek sleept je erdoorheen Het absurdisme heeft haar weg naar sociale media gevonden. In zijn korte sketches laat de Amerikaanse komiek TonyTalks zien hoe betekenisloos, stuurloos en dwaas de realiteit soms kan zijn. Lees het artikel hier Deze Japanse vlogger deelt alles, behalve hoe ze eruitziet Vloggen in volledige anonimiteit: het lijkt een contradictio in terminis. En inderdaad, het YouTube-kanaal Nami’s Life zet het genre volledig op z’n kop. Lees het artikel hier