Een warm pleidooi tegen specialisatie (ontdekt op de Noordpool)

In deze aflevering van zijn podcast People I (Mostly) Admire interviewt econoom Steven Levitt journalist David Epstein. Het gesprek gaat grotendeels over Epsteins geweldige boek Range, dat een paar fascinerende verhaaltjes bevat, bijvoorbeeld over het Flynn-effect.

Het Flynn-effect is eigenlijk geen effect, maar simpelweg de waarneming dat mensen al decennialang beter worden in allerlei typen IQ-testen. Een gemiddeld persoon van nu hoorde bij de genieën uit de tijd van diens opa of oma. Hoe dat kan? Epstein en Levitt lichten het toe.

Het gesprek bevat veel meer moois, met name Epsteins pleidooi voor een brede ontwikkeling. Als student milieukunde kwam Epstein er op de Noordpool achter dat de wetenschap niks voor hem was. In de wetenschap moet je immers dingen onderzoeken die niemand anders nog heeft onderzocht.

‘Maar’, constateert Epstein droogjes, ‘dat leidde ertoe dat ik iets onderzocht dat niemand anders nog had onderzocht omdat het nogal saai was.’

Levitt deelt een mooi verhaal over waarom hij de econoom werd die hij werd. Als student zat Levitt bij een cursus theoretische economie, en de docent noemde hem consequent David. Dat Levitt niet David heette maar Steven, was iets wat de introverte Levitt niet durfde te zeggen. Na een halfjaar besefte Levitt dat de docent uiteindelijk zou weten dat hij Steven heette. En dat dat een ongemakkelijke situatie zou opleveren.

Dus wat deed Levitt, om dat moment te vermijden? Hij stopte met de cursus. En koos zodoende – naar zijn volle tevredenheid – zijn carrièrepad.