Het verhaal achter de vernuftige studio die de meest iconische platenhoezen ontwierp

‘Sorry dat ik laat ben – ik had een meeting over de illustraties voor mijn album’, zei Oasis-zanger Noel Gallagher op een dag tegen zijn dochter.

Anaïs Gallagher: ‘Bestaan daar meetings voor dan?’

In een tijd waarin Spotify-playlists en losse nummers in de Top 40 bepalend zijn, is het nauwelijks meer voor te stellen dat de muziekindustrie ooit volledig draaide om albums. Behalve een coherente samenstelling van pakweg een dozijn liedjes had een album een memorabele hoes nodig om op te vallen bij de platenzaak. En niemand kon die beter ontwerpen van de Britse studio Hipgnosis.

Grafisch designer Aubrey ‘Po’ Powell bracht zijn adolescentie in dezelfde straat door als Syd Barrett, medeoprichter van Pink Floyd. Powells kompaan Storm Thorgerson speelde in hetzelfde rugbyteam als bassist Roger Waters. Een legendarische synergie was geboren: Po en Storm creëerden de cover van Pink Floyds tweede album op basis van sciencefictionboeken en Marvel-comics. Later volgden de iconische voorkanten met het zwarte prisma dat een lichtbundel opbreekt in een regenboog (The Dark Side of the Moon), de brandende man die een ander de hand schudt (Wish You Were Here) en het vliegende varken boven de Londense kolencentrale Battersea Power Station (Animals).

Regisseur Anton Corbijn heeft met Squaring the Circle een formidabele documentaire gemaakt over Hipgnosis. Met zijn speelfilm Control over Joy Division-frontman Ian Curtis bewees hij al de atmosfeer van de Engelse muziekscene anno jaren zeventig uitstekend te kunnen neerzetten. Corbijn krijgt iedereen voor zijn zwart-witte lens: naast Gallagher en de nog levende kemphanen van Pink Floyd ook Paul McCartney, Peter Gabriel, Robert Plant en Jimmy Page (Led Zeppelin) en Glen Matlock (The Sex Pistols).

De docu zit bomvol smakelijke anekdotes. Zo griste Hipgnosis zijn eerste fotoapparatuur weg uit een verlaten filmset van Roman Polanski. Urineerde het duo bij gebrek aan een toilet in hun studio in de Londense wijk Camden in de wastafel. Leverden fotoshoots met kinderen in bodypaint in ongerept Ierland, leeggelopen ballen in de Sahara, een standbeeld op een Zwitserse alp en een gedrogeerd schaap op een psychiaterssofa op een strand in Hawaii talloze logistieke problemen op.

Achter elke ingenieuze creatie blijkt bovendien een continue ideeënstrijd tussen Po en Storm schuil te gaan die weinig onderdoet voor de hoogoplopende vetes tussen Apple-grootheden Steve Jobs en Steve Wozniak. Het moge duidelijk zijn: de Nederlandse cineast heeft geducht Oscarmateriaal in handen.