Oekraïne en Rusland hebben hun tactiek op het slagveld herzien. Maar de oorlog is nog steeds even dodelijk

Terwijl de wereld de ontwikkelingen in Gaza tot op de minuut volgt, lijkt in Nederland alleen het ministerie van Defensie nog gefocust op de oorlog in Oekraïne. Het demissionaire kabinet garandeert ook in 2025 steun aan de troepen van president Volodymyr Zelensky, voor een bedrag van 1,5 miljard euro.

Dat de Oekraïners iedere euro goed kunnen gebruiken in hun uitputtingsslag tegen Rusland, wordt eens te meer duidelijk door een uitstekende reportage die Luke Mogelson maakte voor The New Yorker. Plaats van handeling is het dorpje Tabaivka in het oosten van Oekraïne. Mogelson trekt op met het 1st Separate Assault-bataljon, dat moet voorkomen dat de Russen 300 meter aan no man’s land oversteken.

De aanvals- en verdedigingstactieken van beide legers zijn ingrijpend veranderd sinds het begin van de Russische invasie in februari 2022. Soldaten van weerskanten worden continu gevolgd en gebombardeerd door drones. Eenheden graven zich in, trekken zich terug in kelders of camoufleren zichzelf met vegetatie om nacht- en warmtecamera’s te slim af te zijn.

Wat begint met een missie om een brug over een beek op te blazen à la Hemingways For Whom the Bell Tolls, mondt later uit in een ijzingwekkende aanval op een groentekelder waar een meute Russen zich heeft verschanst. Vanuit zijn hoofdkwartier stuurt de Oekraïense commandant Perun zijn dronepiloot, sluipschutters en manschappen met machinegeweren aan op een wijze die niet zou misstaan in een Kubrick-film.

Tijdens zijn verblijf ziet Mogelson veel Russen sneuvelen, maar zijn boodschap is geen optimistische. Een hoop Oekraïense veteranen van de eerste twee jaar oorlog zijn intussen dood of gewond. De nieuwe aanwas, een deel van hen noodgedwongen gemobiliseerd, lijkt minder bereid om gevaarlijke manoeuvres uit te voeren. De journalist hoort mannen aan die zich beroepen op oogaandoeningen, griep en paniekaanvallen.

Hulp uit het Westen blijft onmisbaar om door te kunnen vechten, beamen de soldaten die The New Yorker spreekt. Ondertussen moeten zij het vuile werk op de slagvelden opknappen. Daar waar inmiddels veel meer doden liggen dan de 31.000 over wie Zelensky het dit voorjaar had.