/dc-useruploads-images/94e8fd70e4114815844c8610497e093e.png)
/dc-useruploads-images/c12c7eee02eb4a5ab5e332655e3f3347.png)
/dc-useruploads-images/a04000094b164a7a83c63ac13211e605.png)
Beste leden,
Deze maand publiceerden we een hoop constructieve verhalen: over wetten met een grote impact, stappen in de energietransitie en mensen die zorgen voor hun buurt. Wij delen die – en andere – hoogtepunten graag met jullie.
Een ogenschijnlijk saaie wet, met een grote impact
Correspondent Consumptie Emy Demkes zette twee jaar geleden haar tanden in een ogenschijnlijk oersaaie Europese wet. Tijdens haar onderzoek besefte ze: deze wet, de CSDDD genoemd, kan misschien álles veranderen. Bedrijven kunnen voor het eerst in de geschiedenis verantwoordelijk worden gehouden voor dwangarbeid, kinderarbeid, klimaatschade en andere misstanden in hun toeleveringsketen.
Twee jaar lang volgde ze een van de initiators van de ‘anti-wegkijkwet’, de Nederlandse Europarlementariër Lara Wolters, en sprak ze met andere ingewijden en experts. Deze maand publiceerden we het resultaat van Emy’s werk, waaraan een heleboel toegewijde collega’s hebben bijgedragen. Emy mocht er ook over vertellen bij NPO Radio 1, BNR Nieuwsradio en Omroep MAX.
En dat op de dag dat ook het Europees Parlement akkoord ging met de wet – en Europa het eerste continent kan worden dat misstanden in de toeleveringsketen van bedrijven aanpakt. Volgens Emy is dat niet eens het belangrijkste. ‘De echte winst zit hem in het gegeven dat er na vele decennia eindelijk een politieke meerderheid is die vindt dat bedrijven een verantwoordelijkheid hebben om het welzijn van mens en milieu te verbeteren.’
Eind mei moet alleen de Europese Raad nog een handtekening zetten onder de tekst. Dan is de wet een feit. Wat er aan de wet voorafging, en waarom hij zo belangrijk is, lees je hier:
Europa stemt voor: we laten grote bedrijven niet langer wegkijken van misstanden
Achter onze spullen gaat een wereld van leed en verwoesting schuil. Op 24 april stemde het Europees Parlement voor een wet die grote bedrijven als H&M en Unilever verplicht daar iets tegen te doen. Een historisch kantelpunt is nabij.
Hoopvolle verhalen over zorg
Huis- en straatarts Michelle van Tongerloo schrijft voor De Correspondent al enkele jaren stukken over alles wat ze voorbij ziet komen in haar spreekkamer en op straat. Op die plekken zie je maatschappelijke veranderingen live plaatsvinden. Ze komt mensen tegen die om allerlei redenen geen plek meer vinden in de maatschappij. Ze plakt pleisters, maar voelt dat het échte probleem niet wordt aangepakt: door protocollen en efficiëntieslagen is ‘normale’ hulp, van mens tot mens, steeds verder weg.
Dat het anders kan, laat ze zien in haar artikelen over twee hoopvolle initiatieven in Rotterdam. Team Toekomst biedt hulp waar mensen écht wat aan hebben. Geen coaches meer, of ontwikkelplannen, maar eten en onderdak. En de mensen van De Verbindingskamer helpen mensen die in armoede leven door gewoon bij hen aan te bellen en te vragen wat zij nodig hebben.
Laten zien hoe het ook kan: dat is het type journalistiek waar wij volledig achter staan. En de publicaties hadden impact: Team Toekomst en De Verbindingskamer zijn de afgelopen maand bedolven onder lovende berichten, sollicitaties en verzoeken om samenwerkingen, mediaoptredens en praatjes.
Deze hulpverleners omzeilen de regeltjesrompslomp – zodat gezinnen écht geholpen worden
Mensen met problemen die raken aan bestaansonzekerheid hebben geen coach of ontwikkelplan nodig – je helpt ze met eten en onderdak. Team Toekomst uit Rotterdam weet dat, uit eigen ervaring, en biedt hulp waar je direct wat aan hebt.
De mensen in deze ‘probleemwijk’ zijn niet afgehaakt – er wordt gewoon niet met hen gepraat
Armoede, slecht onderhouden flats, energiekosten – in Rotterdam-West buitelen de zorginstanties over elkaar heen om kwetsbare burgers te helpen. Alleen lukt het niet altijd even goed om iemand te bereiken. De mensen van De Verbindingskamer doen het anders: ze bellen gewoon aan.
Hoge noteringen bij de ‘beste podcast ooit’
In april vertelden we jullie dat maar liefst drie (!) van onze producties genomineerd waren voor de ‘beste podcast ooit’ door de VPRO Podcastgids. Zij stelden een lijst van steengoede Nederlands- en Engelstalige podcasts samen, waarop ook jullie, onze trouwe luisteraars, konden stemmen.
En nu is de uitslag bekend. Jullie hebben duizenden stemmen op ons uitgebracht. Met Revolusi op nummer 12, Containerbegrip op 14 en De Tweede op 34 kunnen we wel zeggen: daar zijn we trots op! Bedankt voor jullie stem!
Onderzoek naar de moeilijke, maar niet onmogelijke opgave om van het gas af te gaan
De komende kwarteeuw gaat elke straat in Nederland open. Gasleidingen gaan de grond uit en warmtenetten de grond in; dunne stroomlijntjes worden vervangen door dikke kabels om de energiebehoefte van warmtepompen te voeden.
Als deze warmtetransitie in het nieuws komt, dan is het vaak negatief. De kosten van de transitie zijn enorm hoog, de werkzaamheden complex en er zijn te weinig vakmensen om de grootschalige projecten uit te voeren. En dan is er nog de stroperige coördinatie tussen verschillende lagen van de overheid.
Om gek van te worden, vond ook correspondent Democratie & Klimaat Jelmer Mommers. Warm werd hij niet van dit dossier.
Tot hij iets over een vermeende ‘dwangwet’ vernam, een wet die gemeenten doorzettingsmacht zou geven om wijken van het gas af te sluiten. Die wet raakte aan een vraagstuk waar hij al langer mee bezig was, en aan het thema van de Vrijheidslezing die hij vorig jaar gaf: de betekenis van vrijheid en dwang in het klimaatdebat.
Jelmer zag tot zijn verbazing dat een hoop partijen, van links tot rechts (op PVV en BBB na), in ieder geval proberen een stap vooruit te zetten. En dat die pogingen nu tot echte politieke besluiten leiden. Een ander belangrijk inzicht dat hij daarbij opdeed: een ‘individueel pad’ in deze transitie, waarbij iedere burger voor zichzelf duurzame warmte regelt, is per definitie collectief.
Er zit beweging in. In dit goed gelezen stuk van Jelmer, dat ook een hoop positieve reacties van betrokkenen bij de warmtetransitie ontving, kun je dit alles lezen:
Van het gas af: hondsmoeilijk, maar toch gaat het lukken
Nederland gaat van het gas af. Een absolute monsterklus, die steeds wordt uitgesteld: gemeenten wachten op het Rijk, en het Rijk wacht op Europa. Met een nieuwe wet komt daar langzaam verandering in – zelfs een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer houdt de warmtetransitie niet tegen.
Tot de volgende!
Rob Wijnberg (hoofdredacteur)
Rosan Smits (adjunct)
Maaike Goslinga (adjunct)
P.S. Benieuwd naar de correspondenten achter de verhalen? Vier correspondenten – Rutger Bregman, Michelle van Tongerloo, Thomas Oudman en Valentijn De Hingh – vertellen in een video over hun fascinatie met de thema’s waar ze over schrijven, in hun natuurlijke habitat. Bekijk de video op YouTube:
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!
