De kabelaars op zee: onzichtbaar, onbemind, maar o zo onmisbaar voor de wereld

Het is aan een groep onbekende zeevarenden te danken dat ik een artikel op technologieplatform The Verge kon lezen en daar de aanbeveling over kon schrijven die jij nu aan het lezen bent.

Op de bodem van de oceaan ligt een kleine 1,3 miljoen kilometer aan kabels die 99 procent van alle datapakketjes – financiële transacties, e-mails, sociale media, cloudopslag – van A naar B vervoeren. En je kunt het je haast niet voorstellen, maar wereldwijd varen slechts 22 (!) schepen rond om de eindeloze aantallen buizen te repareren als die het begeven.

Journalist Josh Dzieza schreef een knappe reconstructie over het onderhoud dat het Japanse reparatieschip Ocean Link in 2011 uitvoerde na de verschrikkelijke aardbeving en tsunami in Japan. Worstelend met noodweer, stralingsgevaar en nauwgezette arbeid op 5 kilometer diepte waren de vijftig bemanningsleden 154 dagen bezig om de bekabeling van het land te herstellen. Geholpen door vernuftige animaties leren we bijvoorbeeld dat de monteurs kabels in een lus op de zeebodem deponeren, om ze bij een volgende onderhoudsbeurt beter op te kunnen vissen. En dat in de machinekamer nog altijd een analoge drukmeter hangt, omdat die schommelingen accurater weergeeft dan een digitaal apparaat.

Het beroep van zeekabelmonteur is fysiek zwaar, vaak eenzaam en gaat ironisch genoeg gepaard met gebrekkige toegang tot internet. Datareuzen als Google en Meta investeren intussen volop in eigen onderzeese kabels, maar blijken nauwelijks bereid om geld te steken in nieuwe onderhoudsschepen en personeel. Grootschalige uitval van verbindingen vond tot dusver vooral plaats in Zuidoost-Azië. De vraag is niet of, maar wanneer het een keer flink misgaat met de kabels aan deze kant van de planeet.