In de jungle tussen Zuid- en Midden-Amerika reizen honderdduizenden migranten noordwaarts – met alle beproevingen van dien

Bijna alle journalistiek over migratiecrises wordt bedreven aan de hand van aantallen: doden, aankomsten, herkomstlanden, miljarden naar overheidsorganen die de grenzen bewaken. De verhalen van de miljoenen migranten die jaarlijks de oversteek maken naar veiliger en rijker oorden worden nota bene beter invoelbaar gemaakt door gedramatiseerde films: de laatste paar jaar verschenen The Swimmers (van Turkije naar Griekenland), Io capitano (van Libië naar Italië) en Zielona granica (van Belarus naar Polen).

De Amerikaanse journalist Caitlin Dickerson slaagt er feilloos in die twee aspecten – statistiek en sentiment – te combineren. Het afgelopen jaar nam ze drie keer deel aan een barre voettocht van Colombia naar Panama, via de onherbergzame jungle in de regio Darién, een smalle strook land van ruim 100 kilometer lang die Zuid- met Midden-Amerika verbindt.

Naar verwachting zullen 800.000 migranten deze reis naar het noorden dit jaar afleggen. Velen van hen zijn al weken op weg naar het beloofde land – de Verenigde Staten – voordat zij het Colombiaanse oerwoud betreden: Dickerson noemt geboortelanden uiteenlopend van Ecuador en Haïti tot Congo en India. Onderweg naar het noorden zijn zij overgeleverd aan de grillen van het drugskartel Clan del Golfo, dat honderden dollars eist om de rudimentaire bospaden te mogen bewandelen en beklimmen.

De ellende stapelt zich vanzelfsprekend op: een Chinese opa die ineenzakt door hitte en ondervoeding, een Vietnamees jongetje dat meegesleurd wordt door een wilde rivier, een Venezolaanse vrouw die ligt te creperen in een aftandse kliniek met een geïnfecteerd gebroken been. Degenen met meer geluk worden geconfronteerd met woekerprijzen voor water en wifi, en de noodzaak om drugskoeriers en grenswachters om te kopen.

Net als in Europa en bij de Amerikaans-Mexicaanse grens geldt ook in de jungle tussen Colombia en Panama: migranten tegenhouden werkt niet. Niet met hekken, niet met onbegaanbaar terrein, niet met drugskartels, zelfs niet wanneer er op hen wordt geschoten. Het zal niet lang duren voordat het aantal migranten dat zich een weg baant door Darién de grens van een miljoen per jaar passeert.