Oasis komt terug. Deze documentaire brengt je alvast in de stemming

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vijftien jaar nadat de band vlak voor een optreden in Parijs uiteenviel, kondigde Oasis aan dat ze in 2025 door het Verenigd Koninkrijk en Ierland gaan touren. Anderhalf decennium was de wereld getuige van een steeds verder escalerende vete tussen de broers Noel en Liam Gallagher. Die laatste gaf aan nog liever zijn eigen poep te eten dan ooit nog met zijn oudere broer het podium te betreden. De interne ruzies bij Pink Floyd, Fleetwood Mac en de Eagles staken er schril bij af.

Misschien zijn de onuitstaanbare kemphanen uit Manchester, inmiddels beiden de vijftig gepasseerd, met de jaren empathischer geworden. Misschien zagen ze met lede ogen aan hoe Guns N’ Roses – nog zo’n verzameling muzikanten die elkaar uiteindelijk niet meer kon luchten of zien – met zijn onwaarschijnlijke reünietour meer dan een half miljard dollar bijeenharkte. Misschien vonden de gebroeders Gallagher dat de stadiontournee van Taylor Swift wel wat masculien tegenwicht kon gebruiken.

Hoe dan ook: binnenkort zullen de Abel en Kaïn van de britpop eindelijk weer megahits als ‘Live Forever’, ‘Don’t Look Back in Anger’ en het grijsgedraaide ‘Wonderwall’ ten gehore brengen voor honderdduizenden fans die schaamteloos in de jaren negentig zijn blijven hangen. Liams stemgeluid is sinds 2009 sterk verbeterd, en ik kan na het bijwonen van een recent concert van broer Noel bevestigen dat ook zijn stembanden nog prima functioneren.

Om je vast voor te bereiden op deze culturele mijlpaal is de documentaire Oasis: Supersonic uit 2016 verplichte kost, alleen al vanwege de goudeerlijke interviews. (Noel Gallagher over drummer Tony McCarroll, die in 1995 werd ontslagen omdat hij onvoldoende ritmische vaardigheden bezat voor de opnames van Oasis’ tweede album: ‘Onze drummer in die tijd was van de ene op de andere maat al niet bepaald consistent, laat staan van de ene op de andere dag.’)

Maar kijk de film vooral voor de fragmenten van Oasis’ onvergetelijke concert in het Engelse Knebworth in 1996, en je waant je al halverwege de reis naar Wembley. Want als je daar volgend jaar niet bij bent, zullen fanatieke luisteraars je er nog vaak aan herinneren: ‘Where were you while we were getting high?’