Tien scheidsrechters en één speler: gaat Europa aan regeldrift ten onder?
Er heerst een somber sfeertje rond de Europese economie: de productiviteitsverschillen met de Verenigde Staten worden steeds groter. Vorige week kwam de Europese Commissie met een pakket maatregelen om het tij te keren. Diederik Samsom schuift aan om het te bespreken.
Luisteraars! Hij is alweer terug voor wat Europese powerduiding: Diederik Samsom.
Het gaat namelijk niet best met de Europese economie. We beginnen steeds verder achter te lopen op de Verenigde Staten. Sinds 2000 groeit het besteedbaar inkomen daar bijna twee keer sneller dan in de Europese Unie.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog had Europa maar iets van 22 procent van de arbeidsproductiviteit van de Verenigde Staten; na een lange inhaalslag bereikten we 95 procent in 1995, maar sindsdien is het verschil uitgelopen, naar inmiddels 80 procent in 2022.
Amerikaanse bedrijven geven dan ook veel meer uit aan onderzoek en ontwikkeling, en dat is niet zo gek als je kijkt naar wat de grootste bedrijven in Europa en Amerika zijn. Oké, wij hebben Novo Nordisk in Denemarken en ASML in Nederland. Maar dan volgen vooral modehuizen: Louis Vuitton, Hermes, L’Oreal, Zara. In de Verenigde Staten: Apple, Nvidia, Microsoft, Amazon, Google, Facebook, Tesla.
Mario Draghi, de voormalige president van de Europese Centrale Bank, schreef een rapport over de groeiende kloof tussen de Verenigde Staten en Europa. Hij wijst op de noodzaak van gi-gan-tische investeringen in infrastructuur: elektriciteitsnetten, industrie – het liefst in Europees verband.
Dat gaat ongeveer twee keer zoveel kosten als het Marshallplan, becijfert hij. Maar hij wijst ook op de soms wat overdadige bureaucratie en regelgeving in Europa.
De Europese Commissie lijkt het Draghi-rapport nu als leidraad te nemen. Eurocommissaris Wopke Hoekstra zei dat Brussel ‘het leven voor bedrijven te moeilijk heeft gemaakt’.
‘Leiders uit de industrie komen naar ons toe met klachten over een ongelijk speelveld, het gevoel overgereguleerd te zijn en de wens voor drastische vereenvoudiging’, zei Hoekstra. ‘Ze hebben gelijk.’
Maar in hoeverre is deze draai vooral retorisch? Ja, de Europese Commissie lijkt nu voornemens bepaalde rapportageverplichtingen voor duurzaamheid te schrappen. Maar tegelijkertijd blijft ze vol inzetten op de elektrificatie van bijna alles.
Ik ga het erover hebben met de voormalige stafchef van de vorige Eurocommissaris, en daarmee een van de veroorzakers van al die overdadige bureaucratie en regelgeving. Diederik Samsom dus.
Gaat dat luisteren!