Nederland investeert 20 miljoen euro in Rwanda. Maar onder welke voorwaarden?

Gisteren, terwijl ik op dit platform uitpakte met een verhaal over misstanden bij de Rwandese justitie en het Nederlandse naturalisatiebeleid dat zich hierop verlaat, tekende Nederland een deal ter waarde van een 20 miljoen euro met Rwanda. Het geld dient voor de heropbouw van de Rwandese rechtspraak en is bestemd voor de periode 2014-2018.

Het akkoord werd ondertekend door de Rwandese minister van Justitie Claver Gatete en de Nederlandse ambassadeur in Kigali, Leoni Cuelenaere. Dit zeer substantiële bedrag is bijna een verdubbeling van de Nederlandse steun. Voor de periode 2009-2013 trok de Nederlandse overheid 11,4 miljoen euro uit.

Investeren in betere rechtspraak is natuurlijk een goede zaak. Maar waar ligt de grens? Als het Europees Parlement, Human Rights Watch en Amnesty International een dikke onvoldoende gaven voor de berechting van de dissidente Victoire Ingabire, welke voorwaarden moet Nederland dan stellen aan een nieuwe gift?

In de discussie onder het stuk gaf Correspondentlid Margot Leegwater - als promovendus verbonden aan het Afrika Studie Centrum - een mogelijk antwoord op deze vraag. Ik geef haar graag het laatste woord: ‘David, ik ben erg blij met dit belangrijke artikel. Ik kom sinds 2004 in Rwanda (eerst voor MA-onderzoek, vanaf 2008 voor promotieonderzoek) en ik heb de repressie en mensenrechtenschendingen zien toenemen. Rwanda kent geen onafhankelijke rechtspraak en het is spijtig dat de Nederlandse overheid dit niet onder ogen kan of wil zien.’