De opstand van het klapvee begint bij meneer Snor

Zelf heeft hij inmiddels bijna achthonderd keer bij De Wereld Draait Door gezeten. Bernard Snor (62) kent het klappen van de zweep als het gaat om publiek-zijn.

Of hij het leuk vindt? ‘Sommige dagen vind ik het leuk, bijvoorbeeld als Halina Reijn langskomt, andere dagen niet. Uiteindelijk is het gewoon werk.’

Oorspronkelijk was Snor decorbouwer voor televisie en film, maar toen hij ontdekte dat het decor achter de presentator in steeds meer televisieprogramma’s werd vervangen door groepjes publiek, heeft hij zich omgeschoold.

‘Ik heb twee jaar mbo Artiest gedaan. Zat ik daar tussen de zestienjarige meisjes die de nieuwe Beyoncé wilden worden.’

Nu wil Bernard Snor dus een vakbond voor publiek oprichten. ‘Er wordt zo makkelijk over gedacht. Alsof je een vleesgeworden decorstuk bent dat maar achter een presentator wordt gezet. Je moet op het juiste moment lachen, op het juiste moment klappen. Denk je dat het makkelijk is om een uur geconcentreerd naar Jeroen Pauw te luisteren?’

Een cultuuromslag

‘Dan lees ik zo’n dom stuk in de krant, vol verontwaardiging over het feit dat sommigen van ons betaald worden. Ze zouden eigenlijk verontwaardigd moeten zijn over het feit dat zoveel van ons niet betaald worden.’

Er is een aantal eisen dat Snor en zijn vakbond ingewilligd wil zien. De belangrijkste eis is dat publiek geen geld meer hoeft te betalen om langs te komen in televisieprogramma’s.

Denk je dat Martijn Krabbé vijfentwintig euro moet betalen om binnen te komen?

‘In populaire programma’s moet je als publiek dus betalen. Dat is echt belachelijk. Vijfentwintig euro betalen om mijn werk bij The Voice te kunnen doen? Denk je dat Martijn Krabbé vijfentwintig euro moet betalen om binnen te komen? Ik denk dat Martijn Krabbé betaald wordt.’

Het is nu nog uitzonderlijk als publiek betaald wordt om langs te komen in een programma. ‘En als je dan betaald wordt, dan krijg je dertig euro. Voor een avond werk. Dat moet hoger.’

In de toekomst zou de vakbond ook graag zien dat elk publiek betaald wordt. Snor: ‘Maar dat is een langetermijnplan. Dat is nu niet haalbaar. Zeker in het theater, de bioscoop en de concertzaal is het voor publiek nog de normaalste zaak van de wereld om geld bij te leggen. Daar is echt een cultuuromslag voor nodig. Bovendien moeten de kunst- en cultuursubsidies dan flink omhoog.’

‘Het liefst zie ik publiek in vaste loondienst. Dan hoef je je geen zorgen meer te maken over wat je volgende show is, snap je? Ik weet dat de overheid minder freelancers wil, dus wie weet kunnen ze hieraan bijdragen.’

Stakingen

De vakbond, die nog geen naam heeft, heeft nu al bijna vijfhonderd leden.

‘En dan kun je wel denken dat wij het hoog in onze bol hebben, maar moet jij eens kijken hoe snel al die programma’s in paniek raken als wij een staking organiseren en hun studio’s leeg blijven.’

Snor streeft ernaar het aantal leden van de vakbond binnen een jaar te verdubbelen. Publiek kan zich aanmelden bij Bernard Snor. Hij is ook nog op zoek naar sponsors voor de vakbond.

‘Want dat is wel een dingetje: ons publiek komt alleen opdagen bij de ledenvergaderingen als we ze betalen. En dat kost me handenvol geld.’