In Memoriam René Gude ​(1957 – 2015)

René Gude is overleden. Op 58-jarige leeftijd. Zijn dood was aangekondigd. Je kunt de laatste tijd van zijn leven zelfs beschouwen als een soort kroniek van zijn aangekondigde dood. Gude leed al een paar jaar aan botkanker, de laatste jaren ging hij door het leven op één been. Hij sprak erover met een ongekende vrijmoedigheid.

Gude had geen enkele neiging om zich terug te trekken uit de wereld, integendeel, als Denker des Vaderlands leek hij wel met des te meer energie naar buiten te willen treden om zoveel mogelijk mensen deelgenoot te maken van zijn ideeën omtrent leven en dood.

De manier waarop René Gude sprak over het leven en over zijn eigen sterven maakte diepe indruk op iedereen die met hem te maken kreeg. Ook op mij. Ik had het geluk hem een keer te mogen interviewen, voor het radioprogramma Casa Luna; het gesprek werd uitgezonden in het eerste uur van Nieuwjaarsdag 2013, een betere manier om het jaar beginnen konden we niet bedenken.

Dit najaar heb ik hem gevraagd of ik nog een keer langs kon komen voor De Correspondent. Hij ging bereidwillig op de uitnodiging in, de afspraak werd gepland. Daags tevoren moest hij laten weten dat het niet meer ging. Hij kreeg last van hoestaanvallen als hij sprak.

In plaats daarvan ben ik nog eens teruggegaan naar het gesprek van twee jaar geleden. Er zitten een paar denkbeelden in die ik de rest van mijn leven met mij mee zal dragen, omdat ze richtinggevend en troostrijk zijn. Zoals het idee dat je aan het einde van je leven overstapt van een speedboot in een roeiboot: de toekomst doet er niet meer toe, je kijkt uit over het leven dat achter je ligt.

Ik verwijs hier naar dat gesprek van 1 januari 2013. Vanwege de rijkdom aan ideeën, de dierbare herinnering en de warmte die Gude opriep als hij sprak over leven en dood. In Memoriam René Gude.