Podcast: Zo vertel je zonder woorden over liefde en bedrog

Het moet een gok zijn geweest: een hoofdrol laten spelen door een vrouw die nooit geacteerd heeft. Het is precies wat regisseur Sacha Polak en scenarist Helena van der Meulen gedaan hebben. Hoofdrolspeelster in hun film Zurich, die deze week in première is gegaan, is namelijk zangeres Wende Snijders.

De gok pakt wonderwel uit. De hele film zit de camera haar dicht op de huid, waardoor er een indringend portret is ontstaan van een jonge vrouw op drift – één langgerekte wanhoopskreet.

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube

Recensent Dana Linssen noemde het in NRC Handelsblad een boze en bokkige film. Ze schreef: ‘De films van Sacha Polak spreken een taal die niet van woord of plot afhankelijk is. Ze investeren in emotie en atmosfeer. In het mentale landschap van hun hoofdpersonen: verwarde, ontwortelde, niet per se meelijwekkende vrouwen. Ze zijn niet feministisch, maar vrouwelijk op een andere manier: sensitief, zoekend, kwetsbaar. En soms zijn ze net zo grof als de kerels onder wie deze vrouwen lijden.’

Sacha Polak maakte eerder indruk met Hemel, over een meisje dat door haar vader is opgevoed, en met de documentaire Nieuwe tieten, waarin ze de vraag stelt of ze preventief haar eigen borsten moet laten verwijderen, omdat ze hetzelfde gen heeft als haar moeder die op 29-jarige leeftijd aan borstkanker is overleden.

Zurich raakt opnieuw aan de problematiek van gebroken gezinnen. Zonder woorden bouwt de film een enorme spanning op rond ervaringen van verlies, verraad, verlangen. Dat maakt het tot een intense, geladen film.

Een gesprek over echtheid, rouw, liefde, bedrog, dood en dat roofdier aan het begin van de film.