Beste buurman, ben ik een verwarde man?

Beste buurman,

Bedankt voor je brief. Ik snap je vraag. Ik vind het heel goed dat we elkaar in de gaten blijven houden. Een soort sociale controle. En je hebt helemaal gelijk: recent nog zei een hoogleraar bij de NOS dat we alerter moeten zijn op verwarde mensen.

We kennen elkaar al lang, we barbecuen eens per jaar, jij maakt je zorgen en je onderneemt actie. Je schrijft een brief, je stopt hem bij je buurman in de bus. Ik waardeer dat.

Dan nu het antwoord op je vraag: ik weet het niet. Ik weet niet of ik een verwarde man ben. En om antwoord te geven op je tweede vraag: ik weet niet of ik gevaarlijk ben. Ik denk het niet. Maar als ik verward ben, kan je mijn inschatting misschien niet vertrouwen.

Ik weet niet wat ik moet stemmen. Ik weet niet waar we voor stemmen. Ik weet niet wat een waterschap is

Ik heb een aardappelschilmesje met een groen lemmet. Het ligt helemaal links in mijn bestekla. Ik heb niet de neiging om ermee naar de redactie van De Telegraaf of de NOS te gaan. Maar misschien komt dat nog? Misschien is het hebben van zo’n mesje het begin. Misschien word ik op een dag opeens wakker uit een droom en kijk ik om me heen en sta ik in de studio van Hart van Nederland.

Ik bedoel: ik denk weleens ‘wat doe ik hier?’ Ik heb weleens medelijden met een IS-strijder. Ik vraag me weleens af hoe het is om iemand te onthoofden. Ik lees weleens boze columns en denk ‘het valt toch allemaal wel mee?’ Ik word soms heel verdrietig van het nieuws.

Zou ik dronken een fontein in Rome kapotschoppen? Ik denk nu van niet. Maar als ik daar sta, na zo’n wedstrijd, omringd door mensen die allemaal doen alsof dat normaal is - dan ben je bijna de verwarde man als je dat niet doet. Toch?

Als je wakker wordt en om je heen kijkt en je werkt op een bank, omringd door medebankiers die allemaal miljoenen verdienen met risicovolle onverantwoorde transacties, ben je dan verward als je dat ook doet of als je dat niet doet?

Ik denk weleens dat ze me in de gaten houden. Dat er overal camera’s hangen. Dat ze via een chip in mijn telefoon alles kunnen horen wat ik zeg. Word ik paranoïde? Ik weet niet wat ik moet stemmen. Ik weet niet waar we voor stemmen. Ik weet niet wat een waterschap is.

Ik heb nog nooit een fles wijn van 130 euro gedronken. Ze zeggen dat er tien suikerklontjes in een blikje cola zitten en dat dat slecht is en dat ik er gelukkig van word. Ik weet niet wat ik vind van Charlie Hebdo, maar ik heb de voorpagina uitgeknipt: Tout est pardonné. Ik heb die woorden op mijn prikbord gehangen en soms kijk ik ernaar en dat geeft me dan rust.