Podcast: Deze boer maakt zich sterk voor de landbouw van de toekomst
Per 1 april heeft de Europese Unie de melkquota afgeschaft. Wat houdt dat nu in voor de Nederlandse melkveehouderij? Boer Jan Huijgen (1957) verkocht zijn melkquotum lang geleden. Sindsdien experimenteert hij met nieuwe vormen van landbouw en veeteelt.
Is er in Nederland plaats voor intensieve landbouw en veeteelt? Er zijn veel mensen die er zo hun twijfels over hebben. Maar hoe moet het dan wel? En wat is de plaats van de Nederlandse boer?
Jan Huijgen (Bunschoten, 1957) is een bijzondere boer. Sinds het begin van de jaren negentig runt hij samen met zijn vrouw Maaike in Amersfoort de Eemlandhoeve. Dat bedrijf is veel meer dan een boerderij. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd die van levensbeschouwelijke aard zijn. De boerderij is ook vergaderlocatie, conferentieoord en educatiecentrum. Er worden ontmoetingen georganiseerd om het contact tussen boeren en burgers te herstellen. Het is een plek waar je inspiratie op kunt doen, waar je kunt nadenken over duurzaamheid, ruimte, en de productie van voedsel.
Wat is de plaats van de Nederlandse boer?
Een ander voorbeeld: in maart is een programma van start gegaan over Vincent van Gogh, onder de noemer: Laag bij de grond. Een jaar lang is Van Gogh te gast op de Eemlandhoeve, bij wijze van spreken. Dan kan het gaan over aardappelen, over de oneerlijke verdeling van armoede en rijkdom, over het gebukt gaan onder depressie, over wroeten in de aarde om nieuwe gewassen te planten, of over de aarde als plek waar je je geliefden begraaft.
De vader van Jan Huijgen was boer, zijn grootvader ook. Belangrijke stap in zijn ontwikkeling is de beslissing geweest naar het buitenland te gaan. Hij zegt: ‘Ik ging een jaar naar Canada om in de vrije ruimte te komen. Dat had ik nodig om mijn eigen stappen te kunnen zetten. [...] Het was natuurlijk behoorlijk pittig om met een vrouw en twee kinderen mijn boerderij achter me te laten, mijn melkquotum te verkopen en mijn boerderij over te dragen aan een andere boer. Om te zeggen: ik heb een jaar de vrije ruimte nodig voor mezelf, om mijn eigen koers te ontdekken. Ik heb daarin mijn intuïtie en mijn hart gevolgd.’
En met succes. In 2007 ontving hij voor zijn werk en bedrijf de internationale Sicco Mansholtprijs. Een gesprek met deze filosofisch geïnspireerde boer over rijping, Sicco Mansholt, schurende paradigma’s, het kraken van de code van God en het uithouden in de onwetendheid.