Deze voorstelling veegde al mijn principes van tafel
En dan denk je over theater een en ander te weten. Enkele principes te huldigen. En dan is er ineens een voorstelling die al die principes van tafel veegt. Een klassiek, verhalend theater van een verbluffende schoonheid en onbeschaamde tragiek.
Othello van Toneelgroep Maastricht, gisteren in Belgische première op Theater Aan Zee in Oostende, is een weergaloze productie. Om deze redenen:
1. De zeer mooie nieuwe Shakespearevertaling van Jibbe Willems is helder en plechtstatig ineen; antiek, vlezig en speelbaar samen.
2. De sobere, maar vernuftige regie van Servé Hermans, die onlangs nog maar samen met Michel Sluysmans, Tg Maastricht overnam en het meteen bombardeert tot een van de spannendste gezelschappen van ons taalgebied.
3. De prachtige muziek van Monteverdi, Purcell en Verdi, uitgebeend gebracht voor stem, piano en bas.
4. Het uitzonderlijk inventieve spel, met name van Michaël Pas (Jago) en Koen De Sutter (Othello) die nooit eerder samen op het podium stonden, maar elkaar opstuwen en doen schitteren.
5. Kostuums, lichtontwerp, scenografie: alles van een grote sobere efficiëntie.
Hoe vaak gebeurt het dat je een voorstelling ziet waarin alles op zijn plaats valt? Alles, behalve jezelf? Dat je uren daarna en ook de dag nadien nog verblijft in een wereld die even voor je openging en toen weer sloot, een stukje van jezelf meenemend?
Meer dan twaalf uur geleden en ik ben er nog ondersteboven van.
Kijk hier waar de voorstelling nog meer te zien is