Tijdens mijn reis naar Bali neem ik jullie vragen en onderzoeksvoorstellen graag mee. Hier drie voorbeelden van waterkwesties die me nu interessant lijken.
1. Kunnen we het koraal weer repareren?
Zoals aangegeven in de introductie van mijn Watercorrespondentschap, ben ik zeer benieuwd naar koraalriffen: Wat zijn het precies? Wat maakt het uit dat ze verdwijnen? En hoe beginnen we eventueel aan wederopbouw?
Bali is omringd door van oorsprong weelderig koraal. Maar na decennia aan opwarmende wateren, dynamietvissen, vergiftiging met cyanide en hotelafval staat het koraal er niet zo florissant meer bij. Dat is zonde tot erg gevaarlijk. Los van alle biodiversiteit die koraal huisvest, vormen de riffen net als bijvoorbeeld mangrovebos, duin of veenmoeras een eerste verdedigingslinie tegen tsunami’s. Ze hebben een golfdempende werking. Eilanden mét een gezonde kustlijn kwamen de zeebeving van Tweede Kerstdag 2004, die een kwart miljoen slachtoffers maakte, beter door dan eilanden zonder.
Op veel plekken zetten Balinezen nu in op koraalrifherstel. Eén rifherstelmethode is daarbij wel erg fotogeniek. Het piepjonge kunstmatige rif bij Pemuteran in het noorden van Bali heeft zich vastgeklampt aan afgezonken sculpturen van goden en fietsen. Een zwakstroom die door de metalen constructies loopt, functioneert hierbij als een soort koraal-Pokon. Het trekt mineralen aan die koraal heel snel doen groeien.
Zie hier hoe dat eruitziet en in zijn werk gaat:
Biedt deze koraalkunst nou een goede structurele hersteloplossing, of is het eerder lucratieve huisvlijt?
2. Hoe beschermen we de kust tegen tsunami’s?
Iets anders waar ik graag meer van weet: hoe staat het met de plannen voor een Marine Research Centre dat voor de kust van Kuta onder andere tsunami’s moet gaan onderzoeken?
Architectenbureau Solus4 gaf ooit fantastische plannen vrij van een gebouw dat half onder water zijn energie haalt uit het geweld van het getij. Daarna was het stil.
3. Wat doet het toerisme met Bali?
Ook voel ik me schuldig. De ontstellende instroom van expats en toeristen zoals ik zou ervoor zorgen dat Bali tegen 2025 zonder schoon drinkwater zit. Dit jaar zal Bali meer dan 10 miljoen toeristen ontvangen op 4 miljoen bewoners. De aquifers – wateraderen diep in de grond – raken leeg. Al Jazeera zag het acht jaar terug al misgaan.
Inmiddels worden er steeds grotere bewustwordingscampagnes op touw gezet:
Maar het wordt nog hachelijker. Want niet alleen komt er geen stop op het toerisme, Bali’s gouverneur I Made Mangku Pastika heeft verregaande plannen om er een 800 hectare groot toeristeneiland bij te bouwen, in de voorheen beschermde Benoabaai vol koraalrif en mangrovebos. Werktitel: Benoa Bay Reclamation Project. Zijn rationale? We moeten ons grondgebied uitbreiden! Overal in de wereld doen ze het: Singapore, Hong Kong, zelfs Australië. We moeten meedoen, anders vallen we buiten de boot. En waar gaan onze kinderen dan werk vinden?
De Balinezen zelf willen vooral minder eiland. Ze verenigden zich in de protestbeweging ForBALI die zowel hindoepriesters als lokale rocksterren aan zich bindt. Toch lijken de Indonesische regering en vastgoedontwikkelaar Tirta Wahana Bali Internasional niet voornemens om het erbij te laten zitten. Welk water gaat al die extra hotels in leven houden?
Bovenstaande verhalen wil ik sowieso verder uitzoeken. Maar wat voor watergerelateerde zaken spelen er nog meer op Bali? Als jij weet wat ik echt moet zien, of wie ik beslist moet bevragen, hoor ik het graag!
Meer waterverhalen?
99% van het nieuws gaat over 29% van de aarde. Tijd voor een duik in het water Het is dé bron van leven, van acuut gevaar en toekomstig conflict: water. Allesbepalend, allesbeheersend, alledaags, en toch – hoeveel krijgen we nou mee van die waterwereld? Help mee het water te verkennen. Podcast: Hoe komt het dat de zeeën zo ziek zijn geworden? Volgens filosoof René ten Bos heeft het westerse denken al vroeg in de geschiedenis een fatale wending genomen: weg van het water, op zoek naar de droogte. Hij analyseert de gevolgen daarvan in zijn boek Water. Het wordt tijd voor een andere verhouding tot dit alomtegenwoordige element, aldus de filosoof. Een Nederlander verbruikt 1,5 miljoen liter water per jaar, zonder een kraan open te draaien Bijna 95 procent van al het water dat wij verbruiken zit verborgen in alledaagse producten, zoals een kop koffie of een katoenen T-shirt. Maar de berekening van onze zogenoemde ‘watervoetafdruk’ is niet onomstreden. Hoe problematisch is ons waterverbruik precies? Annemarie Geleijnse en ik gingen op onderzoek uit.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!