Interview: Rockzangeres Anouk staat twee uur na een concert alweer de was te doen

Er zijn vijf goeie redenen om te luisteren naar dit interview met Anouk (Den Haag, 1975):

1. De muziek. Haar nieuwe album Queen For A Day ademt de sfeer van de jaren tachtig - ‘Ik hou van die muziek!’ - en laat nog maar eens horen hoe wendbaar ze is als zangeres. Anders gezegd: ze doet waar ze zin in heeft.

2. De liefde. Ze is vaak belazerd, maar geeft de moed niet op. Er is een nieuwe liefde in haar leven. Ze houdt nou eenmaal van mannen. En door schade en schande wijs geworden, heeft ze geleerd om geen verwachtingen te koesteren. Dat leidt alleen maar tot teleurstellingen. Groot voordeel: ze is niet bang om alleen te zijn.

Dat schrijven is leuk, maar de rest kan haar eigenlijk gestolen worden

3. Het moederschap. Ze ziet zichzelf als moeder, dat is wat haar gelukkig maakt. Ze is in verwachting van haar zesde kind. De muziek staat dus ook niet op de eerste plaats. Dat schrijven is leuk, de rest kan haar eigenlijk gestolen worden. Maar ja, ze heeft straks wel zes monden te voeden.

4. De angst. Ze zat in Parijs in een restaurantje te eten toen daar de laatste aanslagen plaatsvonden. Vlak in de buurt werd geschoten. Thuis schreef ze er een liedje over dat klinkt als een bezwering: Keeps getting better. Angst moet je jezelf niet (laten) aanpraten. Intussen is ze geshockeerd over de toename van het onverhulde racisme in Nederland.

5. God. Sinds een jaar of twaalf ligt de bijbel op haar nachtkastje. Om af en toe in te lezen. Om kracht aan te ontlenen, als een higher power. Favoriete bijbelboek is Psalmen, met name de rauwe klaagzangen 69-72. Prachtig verwoorde wanhoop. De Bijbel is voor haar het boek van de vergeving. Ieder mens heeft recht op een nieuwe kans.

Meer muziek?