Spring naar inhoud

72 uur in een verpleeghuis - dag 1

Dit is de dag waarop ik bij mijn intakegesprek een lichte vorm van de ziekte van Alzheimer en een halfzijdige verlamming gediagnostiseerd krijg (waarvan ik herstellende ben, alleen mijn linkerarm doet het niet, maar ik loop wel moeizaam, dus met hulp van een rollator).

Dit ziektebeeld is ongeveer het gemiddelde van de open afdeling waar ik verblijf. In alles krijg ik een zo gemiddeld mogelijke behandeling.

Dit is de dag dat ik mijn intrek neem op kamer 022, met mijn zeven medebewoners liederen zing uit de oude doos, ik voor het eerst in jaren RTL4 kijk en dat zonder te zappen, ’s middags om 17.00 uur al mijn avondeten krijg, door een vrijwilliger het Zeeuwse dorp word rondgereden in een rolstoel en hulp krijg van de zuster bij het naar bed gaan en ja, daar hoort ook ‘inco voor de nacht’ bij.

Mijn eerste indruk is dat de ouderen het hier vrij goed hebben. Het verpleeghuis waar ik verblijf organiseert dagelijks verschillende activiteiten voor bewoners, met hulp van een schare betrokken vrijwilligers, veelal uit hetzelfde dorp.

Het huis heeft op de dementie-afdeling een luxe, uit de kluiten gewassen bubbelbad waar bewoners in getakeld kunnen worden en een speciale tuin voor demente mensen - met een hek eromheen. Beiden worden weinig gebruikt, te weinig mankracht.

Dit is een direct gevolg van bezuinigingen in de zorg, wat mij daarvan tot nu toe het meest opvalt is dat de receptiebalie onbemand is en dat het hele huis maar één nachtzuster heeft.

Verder merk ik:

- De minuten gaan hier voorbij in slakkentempo;

- Afhankelijkheid van zorg terwijl je gezond bent is behoorlijk gênant, maar als je echt niets kunt, heb je geen keuze en lijkt die afhankelijkheid gemakkelijker te verteren;

- Mijn licht demente medebewoners en het personeel zijn opvallend bedreven in gesprekken aanknopen die niet per se ergens over hoeven te gaan, een skill die ikzelf en volgens mij ook leeftijdsgenoten minder goed zijn gaan beheersen;

- Wie beschikt over vrijheid, zelfstandigheid, mogelijkheid om te reizen, kansen om uiteenlopende mensen te ontmoeten, goede gezondheid en geestelijk vermogen mag zich gelukkig prijzen.

Update: In een eerdere versie stond ‘Overdag wordt het tekort aan personeel opgelost door de aanwezigheid van vrijwilligers.’ Dit blijkt bij nader inzien niet te kloppen. De taken van de vrijwilligers beperken zich tot activiteiten ondernemen met bewoners - zoals wandelen, zingen of bloemschikken, koffie schenken of een praatje maken. Het beleid van het huis waar ik verblijf is dat vrijwilligers zelfs geen eenvoudige zorghandelingen mogen verrichten, zoals mensen uit hun rolstoel helpen of hen naar de wc brengen.

Lees hier mijn eerste log: ‘Ik laat mezelf 72 uur lang opnemen in een verpleeghuis. Wat zal ik leren?’
Correspondent Oud worden