Er zijn vijf redenen om te luisteren naar dit gesprek met Haza Rahim (Kirkuk, 1990):
1. Ze is geboren in het Noord-Irakese Kirkuk en groeide op in Kraggenburg en Emmeloord. Twee culturen die volgens haar voor wrijving zorgen: het saamhorigheidsgevoel van de Koerden en het individualisme van de Nederlanders. Daar probeert ze het beste van te maken. Haar levensmotto: ‘Life isn’t about waiting for the storm to pass, but about learning how to dance in the rain.’
2. Als kind van vluchtelingen toont ze een enorme gedrevenheid. Vanuit het besef dat niets vanzelfsprekend is. En omdat ze weet dat haar ouders een hoge prijs hebben betaald om haar een veiliger toekomst te bezorgen.
De beste strategie: zie elke vluchteling als een mens, niet als een getal
3. Dat lijkt gelukt. Ze was al Student van het Jaar op haar eenentwintigste, nu is ze ook Docenttalent van het Jaar. Het past bij haar werkdrift en tomeloze nieuwsgierigheid. En zo geeft ze ook les, in betrokkenheid bij elk van haar studenten. Volgens het principe: ‘Significant learning comes from a significant relationship.’
4. Wel maakt ze zich zorgen over de honderdduizenden kinderen die op de vlucht zijn. Sommigen kampen met een posttraumatische stressstoornis. Natuurlijk, om te overleven verdringen ze hun ervaringen. Maar niets wordt ooit vergeten.
5. Ook maakt ze zich zorgen over de vijandige gevoelens tegenover vluchtelingen. Dat probeert ze te pareren door begrip te blijven tonen voor iedereen. Door te blijven denken dat het grootste deel van de Nederlandse bevolking welwillend is. De beste strategie: zie elke vluchteling als een mens, niet als een term, of een getal.
Verwante verhalen:
Podcast: Deze vluchtelingen moeten toneelspelen om te overleven Daria Bukvi? (1989) is geboren in Bosnië. Toen de oorlog uitbrak, vluchtte haar moeder op hoge hakken, met twee koffers en haar dochtertje stevig tegen de borst geklemd, het land uit. Die dochter is inmiddels een veelbelovend toneelregisseur geworden. En ze heeft een meeslepende voorstelling over asielzoekers gemaakt: Nobody Home. Deze kok brengt het beste van de Nederlandse en de Marokkaanse cultuur bij elkaar Mounir Toub (Helmond, 1978) publiceerde onlangs zijn eerste kookboek: Mijn Arabische keuken. Een ode aan de moeder. En een hartstochtelijk pleidooi voor de verrukking van het Marokkaanse eten. De samenleving zou er een voorbeeld aan kunnen nemen. Gelukzoekers? Gelukbrengers, zul je bedoelen Het debat over vluchtelingen valt grofweg uiteen in twee frames: die van vluchtelingen als slachtoffers of als profiteurs. Maar vluchtelingen komen niet alleen iets halen, ze nemen ook heel veel met zich mee. Tijd voor een derde frame: die van de gelukbrenger. Hoe te praten met een vluchteling: een kleine handleiding van een ervaringsdeskundige Er zijn duizenden Nederlanders die hun best doen vluchtelingen ‘een warm welkom’ te bieden. Maar hoe doe je dat precies? Waar zit je als vluchteling wel en waar juist niet op te wachten? Als ervaringsdeskundige probeer ik mijn mede-Nederlanders op weg te helpen.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!