Kwalcongres dag 2 en een beetje 3 – waar is Man Bijt Kwal?

Ze wordt de Mother of Jellies genoemd: Dr. Jennifer Purcell. Twee mintgroene glazen kwalletjes hangen aan haar oren, op haar borst een Bernie-Sanders-for-President-speldje. Toen de huidige golf kwalpromovendi nog in de luiers zat, publiceerde zij al dat kwallen een belangrijk onderdeel zijn van het voedselweb.

Nu citeert iedereen haar werk. Maar liever citeren ze haar zonderlinge uitspraken. Keith Bayha solliciteerde eens voor een positie in haar lab en kreeg als slotvraag: One last thing. I am diagnosed with breast cancer. Is that going to be a problem for you?

Labs. Iedereen probeert kwallen te kweken in labs. Maar hoe je kwallensoort X, levenscyclus Y doet doorlopen in zo’n lab is vaak een compleet mysterie. Ik zag aquariumspecialisten extatisch vertellen hoe ze ten lange leste een kwalcode kraakten. Voer ze dan en dan, die en die vislarven, aber natürlich! Een beetje kwal wordt ook nog eens bioluminescent van de juiste behandeling (hij geeft licht). De kroon op je werk. Een zaal vol experts wil dan weten of besproken procedés ook werken met larven van eenoogkreeftjes.

Gepresenteerde kwalonderzoeken lopen sterk uiteen op het Jellyfish Bloom Symposium 2016. Een Sloveen vertelt hoe hij algoritmes die voetgangers tellen op beveiligingscamerabeeld, liet ombouwen tot kwallentellers die foto’s van rotsen afstruinen naar ieniemienie poliepen. Een kleine Britse kwalonderzoeker maakt zich druk over de exacte definitie van bodysize – meet je lengte of koolstofmassa? Een Duitse promovenda ontleedt kwallenevenwichtsorganen.

In Zuidoost-Azië staat het kwalonderzoek nog in de kinderschoenen. En terwijl Westerse kwalmensen zich druk maken over de ontbrekende datasets van dit gebied, hebben de Aziaten zelf de tijd van hun leven. Het werk van Mohammed Rizman-Idid bestaat uit rondjes varen om Maleise eilanden, kwallen opvissen en thuis kijken wat voor kwallen het precies zijn. Daar kan hij trouwens best wat hulp bij gebruiken. Who would like to do some work in the tropics?

Rizman-Idid zit naar eigen zeggen ook diep in de kwal-pr. Hij kreeg de kwallensoort Phyllorhiza punctata al afgebeeld op een Maleise postzegel. ‘Elke keer dat er een aardbeving is in Japan of zo en er drijft tegelijkertijd een jelly bloom richting onze kust, vraagt iedereen zich weer af of de beschaving vergaat’, grapt hij. ‘Media vragen dan of je dat even recht wil zetten.’

Met ‘onze’ kwalkennis is het niet veel beter gesteld. Spanjaarden zijn boos op de tourist offices aan de Middellandse Zee. Kwallenbeten zijn de meest voorkomende vakantieverwonding, maar badplaatsen zwijgen dit toenemende probleem liefst dood, want: bad for tourism. (Wat doe je tegen de kwallenbeet van welke kwal? Zie jellyrisk.eu.)

Zo ook in Thailand. Met dit verschil: de Thai hebben dodelijke kubuskwallen in hun wateren. Congresganger Phuping Sucharitakul weet daar alles van, 23 maart 2013 werd een kubuskwalbijt hem bijna fataal. Vrienden hesen hem de zee uit, een bootje in en brachten hem aan land, waar omstanders probeerden te helpen door op zijn wond te spugen, er limonade over te gooien, toen bier, ijswater en uiteindelijk azijn – de enige vloeistof die het probleem niet verergert. De zaal krimpt ineen.

‘Toen ik bijkwam op het strand dacht ik: wow dit is interessant! Ik ga kubuskwallen bestuderen!’ Vóór deze aanvaring, hoopte Sucharitakul carrière te maken in avian studies (vogels). De zaal lacht. Een oudgediende stelt voor om kwallen meer studenten te laten bijten.

Sucharitakul duikt op de kubuskwallen en doet iets wat elke bioloog hoopt te doen: hij ontdekt een nieuwe soort. Er worden de laatste tijd constant kubuskwallen ontdekt, zegt Allen Collins. Hij spreekt van ‘the Golden Age of Cubozoan Systematics’. Ontdekkers mogen hun ontdekte soort vernoemen en Sucharitakul vernoemt zijn extreem giftige doodskwal – de schat – naar zijn oma. Chironex indrasaksaji.

Zaal: ‘Aww, z’n oma.’

Sucharitakul: ‘Voormalig koningin van Thailand.’

Wáát? De zaal veert op. ‘Queen Indrasakdi Sachi? Ben jij dan een prins?’ Nou dat ook weer niet, het was allemaal vrij complicated in zijn familie. Maar dit namen we mee die dag: koninklijke kwalkundigen, ze bestaan.