Melle Daamen is directeur van Stadsschouwburg Amsterdam en lid van de Raad voor Cultuur. Afgelopen week reageerden veel mensen verbaasd op zijn opiniestuk in NRC Handelsblad en zijn optreden bij waarin hij pleitte voor minder kunst. 

Minder mensen weten dat Melle Daamen ook klusjesman is. Wij liepen een dag met hem mee tijdens een van zijn klussen.

‘Ik vind het cultuurdebat, zoals het nu is, saai. De meeste opvattingen kennen we al wel. Daarom vond ik het belangrijk om de knuppel in het hoenderhok te gooien en te komen met een echt innovatieve, creatieve hervorming van het kunstlandschap. Ik wilde ernaar kijken op een manier waarop niemand er tot nu toe naar gekeken heeft.’

En dat is?

‘Als het te veel geld kost, moet je dingen wegbezuinigen.’

Wauw.

‘Nou precies. Daar hoor je niemand over. Ballet? Gewoon niet meer doen! Klassieke muziek? Schrappen! Kijk, hier. Deze muur moet eruit. Ik probeer zo’n zelfde radicaal vernieuwende blik ook in mijn werk als klusjesman door te voeren.’

Waarom moet die muur eruit, vindt u?

‘Ze vinden het behang niet mooi.’

Meneer Daamen, is dat niet een beetje overdreven?

‘Kijk. En dat begrijp jij dan weer niet. Je moet radicale maatregelen durven te nemen. Laten we ergens een sloophamer vandaan halen. Loop je mee?’

Op welke klus bent u het trotst?

‘Als klusjesman bedoel je? Nee haha, dat je niet de schouwburg bedoelt. Recent heb ik een restaurant helemaal vernieuwd. Was een heel krap restaurantje in Amsterdam West, er konden amper zes mensen in. En dan wel een heel grote keuken hebben hè? Het is heel ruim geworden uiteindelijk. De hele keuken eruit gemieterd.’

‘Niemand hier durft groot te denken. Hier, deze kraan, die lekt. Zie je dat? Die kraan lekt. Weet je wat we daar aan gaan doen? Die hele badkamer eruit’

En het eten dan?

‘Dat halen ze nu bij de pizzeria van de buren. Dat niemand anders daar op gekomen is hè? Ik zit vol met dat soort ideeën. Echt vernieuwende ideeën. Dat hele fileprobleem, daar heb ik ook nog wel een oplossing voor.’

Namelijk?

‘Auto’s verbieden. Tadaa! Niemand hier durft groot te denken. Hier, deze kraan, die lekt. Zie je dat? Die kraan lekt. Weet je wat we daar aan gaan doen? Die hele badkamer eruit.’

Hoe komt u op al die ideeën?

‘Ik kom als schouwburgdirecteur veel in aanraking met kunst natuurlijk. Dat geeft een andere blik op de wereld. Ik ben een innovator. Ik heb gewoon helemaal niets met saaie oplossingen. Pietepeuterig gedoe op de vierkante millimeter. Niemand durft groot te denken, snap je?’

‘Als ik zo een beetje brainstorm hè... Kunnen we onze publieke omroep niet vervangen door een gedeeld abonnement op de National Geographic? Of: waarom hebben we overal in het land lantaarnpalen nodig? Kunnen we niet één grote lamp maken die heel Amsterdam verlicht? Ik zeg maar wat hè? O, kut.’

Wat doet u nu?

‘Ik ben net begonnen met het weghalen van die muur. Maar dat blijkt dus een - hoe noemen ze dat?’

Een draagmuur?

‘Een draagmuur. Dus ik hou ’m nu overeind. Gewoon met m’n eigen handen. Dat kan gewoon hè? Alles onder controle. Ho. Ho. Hoo.’