Volgens Richard Keldoulis, soms Jennifer Hopelezz, heeft iedereen een fetisj (en het recht om deze te beleven)

Er zijn vijf redenen om te luisteren naar het gesprek met Richard Keldoulis (Sydney, 1963).

1. Hij kwam naar Nederland voor de vrijheid. En hij kan het weten. Hij groeide op in een conservatieve voorstad van Sydney waar homoseksualiteit tot 1984 wettelijk verboden was.

2. In de gevaarlijke jaren tussen 1981 en 1984, toen niemand nog van aids gehoord had, onthield Keldoulis zich van seks met mannen. Hij had een soa opgelopen en wilde dat niet nog eens meemaken. Het heeft zijn leven gered, beseft hij nu. Inmiddels wordt geëxperimenteerd met medicijnen die preventief werken tegen hiv. In Nederland doen 370 mannen mee. Voor het eerst in 35 jaar kan Keldoulis zonder condoom vrijen.

De darkroom noemt hij zijn natuurlijke habitat

3. De darkroom noemt hij zijn natuurlijke habitat. Vanwege het onbekende, de jacht, de geilheid. In de jaren negentig waren er pakweg 35 in Amsterdam, nu nog maar 12. Volgens Keldoulis omdat de stad afwil van zijn seksimago. De enige nieuwe tenten die er in twintig jaar zijn bijgekomen zijn van Keldoulis zelf: een gaysauna en de fetisjclub. Hij blijft zich ervoor inzetten: iedereen heeft een fetisj en iedereen moet zijn seksualiteit vrij kunnen beleven.

4. Opmerkelijk: Keldoulis, die zichzelf biseksueel noemt, stelt dat biseksualiteit niet wordt geaccepteerd in de homogemeenschap. Je moet kiezen. Het wordt als verraad beschouwd door de homo’s die zeker sinds de aidsepidemie een gesloten front vormen. In ieder geval wordt het met wantrouwen bejegend: ‘Ah, dan durf je zeker niet uit de kast te komen!’ Dus daar valt nog wel een emancipatieslag te winnen.

5. Hij heeft een alter ego, Jennifer Hopelezz, een drag queen gebaseerd op Jennifer Lopez. Het bijzondere is dat Keldoulis haar een politieke boodschap meegeeft. Hij heeft zelfs op het punt gestaan om zich als Jennifer Hopelezz kandidaat te stellen voor de Amsterdamse gemeenteraad. Een slimme manier om de seksuele vrijheid aan de orde te stellen. Want als je niet zichtbaar bent als homo, dan besta je niet.

Zo’n vijftig jaar na het uitbreken van de seksuele revolutie is het tijd om de balans op te maken. Hoe gaat het eigenlijk met lesbiennes, homo’s, bi’s, transgenders, queers, mensen met een intersekseconditie en aseksuelen in Nederland? Hoe moet een nieuwe homoagenda eruitzien? Die vragen beantwoorden we tijdens deze Roze Maand.

Meer Roze Maand?