Dit weekend op De Correspondent: een film over de eerste dokter die duizenden mannen hielp vrouw te worden

Het was een magisch woord voor de mannen die volledig vrouw wilden worden: Casablanca.

Ze werden geboren als jongetje in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw, ver voordat geslachtsoperaties en genderteams gemeengoed waren. Voor hen was er maar één mogelijkheid: ‘naar Casablanca gaan.’ De documentaire I Am a Woman Now (2011) is een indringend portret van transvrouwen die de sprong in het diepe waagden.

Dit weekend vertonen wij, in samenwerking met Idfa , deze prachtige film.

Casablanca. De Marokkaanse kuststad waar de charmante en onvermoeibare dokter Georges Burou (1910-1987) in de jaren vijftig de grondslagen van de vaginaplastiek legde. Hij kon van elke piemel een vagina maken.

Dus kwamen honderden transvrouwen van heinde en verre naar zijn Clinique du Parc om de oversteek van man naar vrouw te bezegelen. I Am a Woman Now portretteert er vijf en doet je beseffen hoe wonderbaarlijk snel de tijdgeest zich heeft ontwikkeld.

Update: de film is niet meer gratis te bekijken. Hieronder vind je de trailer van de film.

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube

Zo was er in de tijd dat de geportretteerden de dokter bezochten geen diagnose of ‘groen licht’ nodig, zoals nu bij het VU-ziekenhuis in Amsterdam. Burou had een andere methode: ‘Hij liet de meest vreselijke, bloederige foto’s zien van de operatie, van begin tot eind. Dus als je dan nog twijfelde, was je al weggerend,’ zegt de Britse April in de film.

Verstoten door hun familie, maar gewild als model of danseres ging er in de jaren zestig en zeventig een wereld voor deze eerste generatie transvrouwen open. ‘Ik ben in Casablanca geboren,’ zegt de Vlaamse Corinne in de documentaire. In de herfst van hun leven reizen ze, met het vliegtuig of in gedachten, terug naar de plek in Marokko waar hun leven begon.

Regisseur Michiel van Erp weet met I Am a Woman Now door te dringen tot de intiemste momenten uit de levens van de vrouwen. Er is de melancholiek van ouderdom, als de Nederlandse Colette beseft dat ze, om haar jongere geliefde gelukkig te maken, hem moet delen met een ander. En eenzaamheid, want ‘met wit haar’ ziet niemand de Britse April meer staan. Maar ook liefde, als de Duitse Jean na jaren alleen-zijn plots verliefd wordt.

I Am a Woman Now is soms pijnlijk, als verwachtingen niet uit blijken te komen en afwijzingen elkaar opvolgen. Maar spijt, dat hebben ze nooit. Colette: ‘Ik had geen ander leven willen hebben.’

Op Idfa.tv zijn meer films te zien over deze thematiek. Via deze link kun je meerdere films over ‘de derde optie’ bekijken.

Zo’n vijftig jaar na het uitbreken van de seksuele revolutie is het tijd om de balans op te maken. Hoe gaat het eigenlijk met lesbiennes, homo’s, bi’s, transgenders, queers, mensen met een intersekseconditie en aseksuelen in Nederland? Hoe moet een nieuwe homoagenda eruitzien? Die vragen beantwoorden we tijdens deze Roze Maand.

Meer uit de Roze Maand?