Voor mijn podcast interviewde ik Rashif El Kaoui, de winnaar van de El Hizjra Literatuurprijs. De prijs heeft al veel bekende namen opgeleverd. En ook de Poëzieprijs is het vermelden waard.
De poëzieprijs ging naar Nadzija Rynek. Nou ja, eigenlijk naar Amal Souiki (Breda, 1998). Ze had al een verhaal ingestuurd, en omdat ze niet zeker wist of je meer dan een bijdrage mag inzenden, stuurde ze toch ook nog maar een gedicht, onder pseudoniem.
Souiki is eerstejaars student psychobiologie aan de Universiteit van Amsterdam, hersenonderzoeker in spé. Met in het achterhoofd de ambitie om schrijver te worden.
Ze doet het al vanaf het moment dat ze kón schrijven. Haar levendige fantasie zoekt een uitweg. Voor dit gedicht vond ze inspiratie in een boek, The Room, dat gaat over een jongetje dat samen met zijn moeder in een afgesloten ruimte leeft. Zijn moeder is ontvoerd, en hij ziet nooit de buitenwereld.
Lees hier het winnende gedicht van Amal Souiki:
Je vertelde me wat ik moest doen
Je vertelde me wat ik moest doen,
je zei:
‘Blijf stil zitten, mijn jongen,’
terwijl je mijn haren kort knipte.
Ik mocht geen jurkjes hebben,
maar wel heel veel autootjes.
Ik gebruikte ze als skeelers onder mijn voeten.
Je vertelde me wat ik moest doen, je zei:
‘Doe rustig, mijn jongen,
anders moet je nog naar het ziekenhuis.”
Ik wist niet wat dat was,
maar dat maakte me niet veel uit.
Ik zou er toch niet heen gaan.
Je vertelde me wat ik moest doen,
je zei:
‘Blijf hier, mijn jongen,
om drie uur ben ik thuis.’
Ik keek naar de klok met de gele wijzers,
maar ik kon niet klokkijken.
Ik speelde liever met mijn rode brandweerauto.
Je vertelde me wat ik moest doen,
als er iemand voor de deur stond.
Dus verstopte ik me in mijn kamer
en wachtte tot je thuis kwam
Maar je kwam niet thuis,
anderen wel.
Ze maakten de deur open.
‘Kijk, een meisje,’
zeiden ze.
Ze wezen naar mij.
Had je ze verteld dat ze dat moesten doen?
/dc-useruploads-images/bab201a0bec74fc4b973ef60e4950358.png)