Na Schuldig staat de dierenwinkel van Dennis opeens vol

Het systeemplafond is Nederland in een notendop: saai, efficiƫnt en gemakkelijk om dingen in te verbergen. Samen brengen we het Nederland eronder in beeld. Vandaag: bij Dennis van dierenwinkel Ambulia, waar tot voor kort geen klant te bekennen was.
Dennis van den Burg (43) was gelukkig nog dezelfde Dennis als in de documentaireserie Schuldig, vonden Jan en Marianne Geerlig die speciaal uit Zaanstad waren gekomen om bij dierenwinkel Ambulia in Amsterdam-Noord kattenbrokken en kattenspeeltjes te kopen.
Marianne: āHij is zo⦠hoe zal ik zeggen⦠zo puur⦠Niet zeuren, doorgaan⦠Altijd positief.ā
Jan, de armen vol blikken, stelde voor om vanwege de regen in de auto verder te praten, die hij even verderop schuin op de stoep had geparkeerd.
āDennis heeft het lekker druk,ā zei hij toen hij zat. āDat deed me goed.ā
Marianne: āDat is ook Nederland!ā
Jan: āWe hebben hem ook nog bij Pauw gezien, daar kwamen de traantjesā¦ā
Marianne: āOok bij ons hoor.ā
Jan: āEn vanmorgen, zittend boven de krant, dachten we opeens alle twee hetzelfde: we gaan er heen, Dennis helpenā¦ā
Marianne: āEn dat doen we voortaan iedere week. Dennis heeft niets aan eendagsvliegen, hĆØ Jan?ā
Jan vertelde dat hij vroeger, een paar straten verderop in de Meeuwenlaan, filiaalmanager van een ABN Amro-vestiging was. āHeel veel kredietjes.ā


Allemaal dezelfde vragen
Op de stoep voor Ambulia stond een pallet van de groothandel. Omdat het zo druk was in zijn winkel had Dennis nog geen tijd gehad om de bestellingen uit te pakken. Voor het beantwoorden van vragen verwees hij naar zijn vader Henk (71), die net als op televisie een witte paardenstaart en een mutsje had. Hij ving al de hele week journalisten op die hij allemaal hetzelfde verhaal vertelde, waarbij hij aantekende dat ze hem ook allemaal dezelfde vragen stelden.
Of het lekker was dat het opeens zo druk was in de winkel?
āJa, natuurlijk is dat lekker,ā zei hij dan, āmaar je moet hopen dat het aanhoudt.ā
Dennis nam ondertussen ruim de tijd om een dame te helpen met haar bestellijst. Hij snelde, een beetje voorovergebogen van de zak met droogvoer, naar het schap met kluifjes voor hond.


De mevrouw hield haar boodschappenlijstje in de lucht.
āIk heb nog een heleboel wensjes, de hele buurt doet meeā¦ā
Daarna: āDennis, wat is volgens jou het allerbeste kattenvoer?ā
āZe zeggen Royal Canin,ā zei Dennis, āmaar je kunt net zo goed Techni-Cal nemen.ā
āDoen we van alletwee een beetje,ā zei de vrouw. āBen jij ook weer geholpenā¦ā
Henk zei dat de winkel in de guldentijd een omzet van 250.000 had gekend, hij kwam er al veertig jaar.
āToen Dennis het wilde overnemen, was ik eerst tegen. Hij had een prima baan bij de groothandel, die mensen steunen ām nu ook nog. Dennis had zo in de schuldsanering gekund, dan maken ze een deal met iedereen die nog geld van je krijgt. Maar dat wilde Dennis niet. Anders zou hij in feite de mensen die hem geholpen hebben straffen.ā
Dennis passeerde, nog steeds achtervolgd door de mevrouw met haar lijstje.
āZe heeft levende maden nodig en konijnenvoer, daar zit jij op pa.ā
Daarna: āGeeneens meer tijd voor koffie...ā
De heerlijke brokken van Hanneke Groenteman
Gees Matus uit Berkel en Rodenrijs twijfelde geen moment nadat tafeldame Hanneke Groenteman in De Wereld Draait Door de kijkers opriep om bij Dennis te kopen. āHij is niet de zakenman van het jaar, maar zo zachtaardig. Ik ga mijn kattenbrokjes daar halen.ā
āIk kom voor die heerlijke brokken van Hanneke Groenteman,ā zei ze. āIs ze hier ook echt geweest?ā


Dennis: āJa, echt. Ze is in het echt heel aardig.ā
Gees: āIk vind jou ook heel aardig!ā
Tegen mij: āWe gingen er thuis echt voor zittenā¦ā
Tegen Dennis: āHet winkeltje lekker volā¦ā
Dennis: āHopen dat het aanhoudtā¦ā
Gees: āEr kan bijna niemand meer bij, joh! Geef de boel straks een likje verf en het knapt helemaal op.ā
Die gele vlekken op het plafond, dat maakt het juist authentiekā¦
Een andere klant, net binnen, zei dat Dennis alles vooral moest laten zoals het is.
āDie gele vlekken op het plafond, dat maakt het juist authentiekā¦ā
āDie kun je geeneens verven,ā zei Dennis, ādat zijn van die platenā¦ā
āEen systeemplafond!ā, hoorde ik mezelf hardop zeggen, al was het maar omdat ik dat woord graag in iedere reportage teruglas.
āDie documentairemaaksters, echte schatten, die kwamen hier eerst poolshoogte nemen,ā zei Henk. āEn toen begon-ie over zān duif⦠Ze hadden er meteen een goed gevoel over. Niels, die cameraman, zei al snel: āDit wordt helemaal goud.ā Het is ook mooi geworden, maar ze hadden er van mij nog wel wat meer duivensport in mogen stoppen.ā
Daarna: āNa die serie was het gekkenhuis, maar na Pauw helemaal. De dag na die uitzending stonden ze in rijen voor deur.ā
Iedereen wil de vetbollen van Dennis
Een mevrouw uit Badhoevedorp onderbrak het gesprek, ze wilde met Henk op de foto. Daarna gaf ze hem een vrolijk versierd envelopje met inhoud. Ze had een week eerder vetbollen bij Dennis gekocht en die doorverkocht aan haar buren.
āToen ik zei dat ze van Dennis waren, wilde iedereen ze hebben. Dit is de winst.ā
Ze zuchtte en zei: āWe hebben helaas geen dieren, dus doe maar weer vetbollen. Maar ik wil wel geholpen worden door Dennisā¦ā


Met luide stem: āDennis jongen, waar zit je?ā
Henk: āDie is druk.ā
āIk ben even in het magazijn, wat zoeken voor een klant,ā riep Dennis, die een sigaret aan het roken was.
āHij heeft een nieuwe voorraad, drie sloffen uit China,ā zei Henk. Ze lagen op het plankje boven het koffiezetapparaat.
āNep-Marlboroās zijn heel goedkoop,ā zei Henk, āmaar als Dennis in dit tempo doorrookt komen ze nooit op.ā
āAh, daar is mijn man Gerard,ā zei de mevrouw uit Badhoevedorp, āhij is ook van fan van Dennis.ā
Tegen Henk: āBent u niet trots?ā
āTuurlijk wel,ā zei Henk.
Gerard zei dat hij naar aanleiding van de documentaireserie āeen tritsā brieven had geschreven naar de Zweedse EuroparlementariĆ«r Cecilia Wikstrƶm, ze had nog niet gereageerd.


Opeens was Dennis er weer.
Gerard had hem meteen in een klem.
āWeet je wat het is, beste vriend,ā zei Gerard. āWij hebben eigenlijk geen beesten. Dus doe maar wat van die vetbollen en twintig kilo zonnebloempitten.ā
āTwintig kilo?ā, vroeg Dennis, ādan moet ik vanavond weer naar de groothandelā¦ā
Hij sloeg het haar uit zān gezicht en liep met Gerard eerst naar de kassa en daarna naar de pallet op de stoep.
āLaat maar zitten,ā zei Gerard, toen Dennis aan een zak begon te sjorren.
āHou ze maar.ā
Dennis bedankte uitvoerig.
Hij had al veel āgoedetierigheidā ontmoet de laatste weken, maar nog nooit iemand die twintig kilo zonnebloempitten betaalde en daarna zei dat hij die zonnebloempitten mocht houden.
De bekendste papegaai van Amsterdam
Buurtbewoonster Els Bruinewoud kwam binnen met haar papegaai Iggy op de schouder.
āDit is de bekendste papegaai van Amsterdam,ā zei ze. āKen je ām niet? Hij speelde mee in Dummie de mummie, kreeg ik 75 euro per uur voor.ā


Schreeuwend tegen Dennis: āHĆ©, kom ik terug van vakantie is het ineens hartstikke druk.ā
āHij was op televisie,ā zei een van de klanten.
Els: āJa, weet ik veel. Ik kijk geen televisie.ā
Martie Trup - āNiet Trump, wij zijn de arme takā - kwam al āhonderd jaarā in de winkel voor duivenvoer. āOm Dennis te steunen, duivenmelkers onder mekaar, hĆØ? Daar blijven we ook gewoon mee doorgaan, want geloof mij nou: hij heeft het nodig.ā
Ze keek vorsend de winkel in.
āDie komen over een paar weken allemaal niet meer, maar wij wel.ā
Daarna met stemverheffing: āToch, Dennis?ā
Dennis: āJa.ā