Kan Umicore iets doen aan het batterijenprobleem in Afrika?

Voor mijn verhaal over de Belgische recycler Umicore, legde ik de multinational het volgende probleem voor over batterijen in Afrika. Joost de Kluijver van het kleine Nederlandse bedrijf Closing the Loop had me hier alles over verteld.

De Kluijver verzamelt oude elektronica in elf verschillende landen in Afrika, maar zegt de batterijen niet te mogen verschepen. Die moet hij door zijn lokale inzamelaars laten opslaan, terwijl daar geen enkele economische waarde aan zit.

Bij Umicore denken ze dat er geen juridische redenen zijn dat verschepen niet mag. Het bedrijf zegt mee te willen denken met De Kluijver - ik heb hem nu contactgegevens doorgegeven. De Kluijver had tegen mij gezegd hulp van zo’n soort bedrijf te willen inschakelen om een transportpilot uit te voeren.

Behalve mooi is het volgens mij ook gerechtvaardigd dat Umicore hier de helpende hand biedt. Dit is een bedrijf dat nu een van de modernste recyclefaciliteiten ter wereld heeft, maar ooit groot is geworden dankzij Afrikaanse mijnwerkers die onder meer kobalt dolven - het materiaal dat nu in diezelfde batterijen gaat.

Mijnbouw heeft in Congo veel milieuschade veroorzaakt. Herstelbetalingen voor Congo of andere remediation zijn er niet geweest nadat de voorloper van Umicore door president Mobutu het land uit werd gegooid (1966).

Umicore werkt op dit moment al samen met de Belgische non-gouvernementele organisatie World Loop, dat onlangs bekend maakte in Kenia met hetzelfde batterijenprobleem bezig te zijn. Maar de Kluijvers bedrijf werkt op commerciële basis in andere landen dan World Loop.

Het batterijenprogramma van World Loop Mijn interview met Joost de Kluijver over het batterijenprobleem in Afrika Mijn verhaal over batterijenrecycling - op bezoek bij Umicore Mijn verhaal over hoe Umicore van een vieze mijnbouwer in een schone recycler veranderde