Mijn inbox zit vol met e-mails over de schuldenindustrie. Dit viel mij tot nu toe op

‘Het moet simpeler!’ zei ik gisteren hardop in mijn slaap.

‘Wat dan?’ vroeg mijn vriendin.

‘Dat hele toeslagencircus!’ antwoordde ik.

Na honderden mails vol schuldenellende raak je een beetje in de war. De verhalen in mijn mailbox zijn dan ook echt bizar. Niet voor niets staan er in veel van die e-mails zinnen als:

‘Ik kan er een boek over schrijven.’

‘Ik had het er laatst nog met mijn psycholoog over, eigenlijk is het een thriller.’

‘Het is een lang verhaal, eigenlijk een boek waardig.’

Nou, ik heb langzaamaan ook genoeg materiaal voor een boek. Want wat opvalt: of je nu met deurwaarders spreekt of met schuldhulpverleners, met de schuldenaar of de schuldeiser, allemaal vinden ze het huidige systeem ziek. Nu zullen mensen die met mij willen spreken natuurlijk ook geneigd zijn dit te vinden, dat besef ik. Maar ze onderbouwen het vaak met sprekende voorbeelden.

Een schuldhulpverlener vertelde mij bijvoorbeeld dat ze vond dat ze een ‘bullshitbaan’ had. ‘We blijven maar in cirkeltjes gaan,’ vertelde ze. ‘Dan ging ik naar de afdeling Werk en Inkomen bij de gemeente en dan bleek dat ze daar een taakstelling hadden om 700.000 euro aan boetes voor ‘uitkeringsfraude’ binnen te halen. ‘Fijn,’ zei ik dan, ‘dan weten wij bij schuldhulpverlening ook weer dat we komend jaar genoeg te doen hebben’.’

Goed, ik weet nog niet exact welke vorm het allemaal gaat aannemen. Maar ik ben in ieder geval van plan binnenkort alvast een paar interviews te publiceren. En ik ga nog een serie artikelen maken op basis van alles wat ik allemaal tegenkom. Zo hoor ik nu al het ene na het andere horrorverhaal over bewindvoerders - dat lijkt me wel een onderwerp.

De komende twee weken zit mijn agenda vol met koffieafspraken, maar mailen en bellen, dat kan nog prima. Ik wil vooral in contact komen met mensen die werken in het veld (dus: schuldhulpverleners, deurwaarders, bewindvoerders e.d.). Mailen kan naar jesse@decorrespondent.nl.