Alles verandert maar het weergaloze blijft, zingt Spinvis op zijn nieuwe album
Eindelijk is er weer een nieuw album van Spinvis: Trein Vuur Dageraad. Opnieuw een verzameling poëtische en melancholieke liedjes waar het goed toeven is, als in een mooi landschap. Ik interviewde Erik de Jong vorig jaar, toen hij de laatste hand legde aan het album.
Waar gaat het over? Zo’n vraag moet je eigenlijk nooit stellen aan een musicus. Muziek gaat nergens over, zegt-ie dan. Toen ik in december vorig jaar op weg ging naar de gelauwerde popmusicus Spinvis, alias van Erik de Jong (Spijkenisse, 1961), wist ik eerlijk gezegd amper waarover het gesprek zou moeten gaan. Ja, er was een aanleiding, natuurlijk. Voor de derde keer op rij presenteerde Spinvis zijn eigen eindejaarsvoorstelling En we vieren het toch! Een feestelijk concert met als thema: ‘Alles verandert.’ Bovendien was hij bezig de laatste hand te leggen aan een nieuw album. Nu ligt het in de winkel: Trein Vuur Dageraad.
En als vanzelf ontstond er een gesprek, tussen twee vijftigers, die meanderen langs onderwerpen als verandering, tijd, ouder worden, melancholie, dromen, houvast, de waarheid, de maan, een auto-ongeluk, buienradar et cetera. Het is zoals zijn liedjes zijn. Hij schrijft in de nacht, als het rumoer van de wereld wordt gedempt en alles zachter wordt. Dan ontstaat er ruimte voor de droom. En het onbekende. Ik ervaar zijn muziek als een soort landschappen waar je doorheen dwaalt en verblijft. Wellicht fungeert dit gesprek ook zo.
De release is voor mij reden om het gesprek opnieuw relevant te maken. En let op: ik heb er een nieuwe montage voor gemaakt, met meer aandacht voor Trein Vuur Dageraad, en minder voor het eindejaarsconcert.
In ieder geval zijn er twee nieuwe nummers in te horen. Zoals Wat blijft. Wat blijft? ‘Het weergaloze blijft.’