#Keizergate: het is allemaal moeilijk, moeilijk
Ik ga het kort houden, want ik had een enorme deadline, en die heb ik nog steeds. Het gaat allemaal over één onderwerp: de affaire-Keizer. Follow the Money, waar ik als stagiair mezelf ooit de journalistiek in heb gerotzooid, bracht #keizergate vorige week aan het licht.
In het kort: Henry Keizer en zijn kompanen kochten voor slechts 500.000 euro een uitvaartbedrijf van een ingedutte crematievereniging. Dat bedrijf maakte indertijd miljoenen winst, dus was naar alle redelijke maatstaven veel en veel meer waard dan een half miljoen. Keizer had bij de verkoop ook nogal wat dubbele petten op: hij was directeur bij het verkochte (het uitvaartbedrijf), hij was adviseur van de verkoper (de crematievereniging) en hij was zelf de koper.
En laat er geen misverstand over bestaan: dit staat allemaal zwart op wit in de jaarstukken. Ik heb me dit weekend dan ook groen en geel geërgerd aan de berichtgeving over Henry Keizer. Het was allemaal maar moeilijk, moeilijk. De volledige VVD-top ging achter Keizer staan. Dus ja, als eenvoudige verslaggever weet je het dan ook niet meer hè. Dan is het hun woord tegen het woord van Follow the Money. En dan krijg je dus van die formuleringen als ‘Henry Keizer zou zich schuldig hebben gemaakt aan zelfverrijking,’ ‘hij zou dit, hij zou dat.’
Maar het is geen ‘zou,’ hij ‘heeft’! Daar ging mijn column van vrijdag over: de gebrekkige financiële kennis van het verslaggevende journaille.
Een absoluut journalistiek dieptepunt
Ik wist toen nog niet dat EenVandaag later dat weekend nog een tragisch journalistiek dieptepunt ging produceren: een reportage over de ‘onbegrijpelijke communicatiestrategie’ van de VVD-partijvoorzitter. ‘Als je vandaag de kranten ziet, dan had er veel schade voorkomen kunnen worden als dit sneller aangepakt was,’ aldus communicatiestrateeg Jan Driessen.
Dat klinkt dan heel kritisch - ‘nou, hij heeft wel slecht gecommuniceerd’ - maar dat is het juist niet. Om het punt te illustreren: je gaat ook geen reportage maken over de mediastrategie van Dzjengis Khan: ‘Hij had veel slechte media kunnen voorkomen door transparant te zijn en alle media uit te nodigen.’ Nee! Hij had veel slechte media kunnen voorkomen door geen dorpen plat te branden.
Zo is het ook voor Keizer, lijkt mij. Ja, niet van die dorpen, maar als Keizer geen slechte media wil, dan moet hij maar niet de bejaarde leden van een crematievereniging oplichten. Zo simpel is het.
Nieuwsuur deed dat veel beter. Dat nodigde accountant Marcel Pheijffer uit, die de verklaringen van Keizer vakkundig fileerde. Daarna legde journalist Dominique van der Heyde uit dat ‘wat deze meneer nu zegt’ niet gedeeld werd in de VVD-top. Ja, dat zal wel. De VVD-top kan ook geloven dat de aarde plat is.
Sheila Sitalsing sprak hier een venijnige column over uit bij Buitenhof: het verschil tussen objectiviteit (een afweging van de feiten om tot een waarheid te komen) en neutraliteit (een weergave van opinies om tot een waarheid te komen).
Bij neutraliteit krijg je idiote dingen zoals: ‘Paus Urbanus VIII: Galileo een nitwit, zon draait wel om aarde.’
De kulverklaring van Keizer
Want, even voor de goede orde: de verklaring waar Keizer vorige week vrijdag mee kwam riep alleen maar meer vragen op.
Uit notulen van de ledenvergadering van de crematievereniging blijkt bijvoorbeeld dat de leden is verteld dat winst uitkeren onmogelijk was. De bank zou dwarsliggen. Dus: om geld uit het bedrijf te halen was het maar het beste de hele crematiehut aan Keizer cum suis te verkopen. En zo geschiedde. Maar op de dag van de overname kan er plotseling wel 12 miljoen euro aan winst uitgekeerd worden! Bovendien wordt er een nieuwe kredietovereenkomst gesloten met diezelfde ‘dwarsliggende’ bank à 30,5 miljoen euro.
Hoe is dit uit te leggen? De vereniging had zichzelf eigenlijk 12,5 miljoen euro kunnen uitkeren en eigenaar van het bedrijf kunnen blijven. Ze koos ervoor het bedrijf over te laten nemen voor 12,5 miljoen euro en Keizer zichzelf vervolgens 12 miljoen uit te laten keren. Dat is een gift, geen overname.
En zo is er nog wel meer. Ilja Boelaars zette in een column voor RTLZ even een paar dingen op een rij. Daar zou iemand best eens een tv-item over mogen maken.
Nou, dan is het toch nog een lange mail geworden.
Muzikaal tipje
Dan het muzikale tipje van deze week: Chris Thile. Dat is iemand die mandoline speelt. Die wordt nogal eens oneerbiedig speelgoedgitaar genoemd.
Ik zag hem een paar jaar geleden in het Bimhuis in Amsterdam. Toen speelde hij in zijn eentje een verrassingsoptreden.
De kwaliteit van dit filmpje is niet optimaal, maar luister even die solo rond 3:20, dat is echt fenomenaal.
Dit is heel grappig.
En hier speelt hij Zweedse volksmuziek, terwijl hij zich beweegt als een hagedis die elektroshocktherapie krijgt.
