Deze Feyenoorder verdient een standbeeld
Aan het einde van het voetbalseizoen kijken we meestal naar de kampioenen. Ook interessant: welke ploeg bereikt het meeste gezien haar middelen?
Preciezer gezegd: welke ploeg is slim bezig? Nog preciezer gezegd: welke ploeg zou op basis van haar bovengemiddelde prestaties eventueel weleens slim bezig kunnen zijn? Anders gezegd: welke club weet eventueel iets over voetbal dat anderen niet weten?
Een goede kandidaat is de Engelse club West Bromwich Albion. Met een minibudget staat de ploeg negende op de ranglijst. En er zijn aanwijzingen dat West Brom slim bezig is.
De ploeg speelt namelijk een ander soort voetbal. Veel aandacht gaat uit naar vrije trappen, corners en inworpen; heeft een goed georganiseerde verdediging; speelt veel lange ballen naar voren; en gaat zorgvuldig om met de kansen die de ploeg krijgt.
Die speelstijl heeft in Engeland een naam gekregen: Pulisball. Naar de trainer Tony Pulis, een kleine kale man met een pet. Heeft alleen maar slechte ploegen gecoacht. Ploegen waarvan je denkt dat ze best weleens zouden kunnen degraderen. Toch zijn Pulis’ teams nog nooit gedegradeerd.
Ik ga deze zomer proberen hem te spreken.
Zijn er andere interessante kandidaten voor de ‘Efficiency Cup’? Ik hoor het graag.
Een standbeeld voor Giovanni?
Feyenoord is kampioen en Giovanni van Bronckhorst krijgt een standbeeld. Ik vind dat grappig. Niets ten nadele van de hoofdtrainer van Feyenoord. Hij zal er geweldig uitzien als standbeeld. Hij is de anti-Pulis: jong, atletisch en petloos (want gezegend met dik zwart haar).
Het is alleen nogal onbekend hoe hij over voetbal denkt - en dat maakt het standbeeld voor mij een beetje curieus.
Overigens: Van Bronckhorst laat zich bewust niet kennen. Hij geeft weinig interviews en de interviews die hij wel geeft zijn oorverdovend saai. Bewust - hij weet dat uitspraken in interviews vaak uit hun verband worden getrokken, waarop hij het ontstane beeld moet corrigeren met interviews, waarna het weer uit zijn verband wordt getrokken, enzovoort. Ik snap het wel.
Wie dan wel een standbeeld verdient? Spits Nicolai Jörgensen. Vorig seizoen speelde Feyenoord met Michiel Kramer, een spits die het vooral moet hebben van scoren. Nu had Feyenoord Jörgensen: afmaker, aangever én eerste verdediger.
Thomas ‘rolmodel’ Tuchel
Thomas Tuchel, de coach van de Duitse topclub Borussia Dortmund, was vorige week hoofdspreker op een congres van de KNVB.
Tuchel is een interessante trainer - hij is de posterboy van een nieuwe generatie (Duitse) trainers die zelf geen (groots) verleden hebben als speler.
In Duitsland lijkt dat soort trainers het nieuwe normaal te worden. In Nederland niet: de naar Tuchel luisterende profcoaches waren bijna allemaal prominente ex-profs.
Ik heb niks tegen ex-profs. Wel vind ik het gek dat ex-profs zo veel meer kansen krijgen om trainer te worden van een profclub. Terwijl juist zo veel voor de niet-ex-prof spreekt. Niet-ex-profs, zoals Tuchel, hebben namelijk:
- veel meer tijd gehad om zich te bekwamen in het vak, en
- moeten zich wel bekwamen, omdat ze puur op basis van hun status geen kansen krijgen als trainer.
Tuchel laat zich bijna nooit interviewen, maar bij de KNVB had hij tien minuutjes de tijd. Ik sprak met hem over zijn samenwerking met scholieren, die tactische analyses voor hem uitvoerden, en statistici, met wie hij samenwerkt om de prestaties van zijn ploeg te evalueren.
Drie leestips
- Hoe is het om voetballer van de Syrische nationale ploeg te zijn? Speel je liever niet voor een dictator, dan worden mensen boos. Nee, woest. Speel je wel, dan worden mensen boos. Nee, woest.
- Eric Barker is een schrijver die ik een tijdje terug op het spoor kwam toen hij het begrip mindfulness uitlegde zonder dat ik ging braken. Nu heeft hij een boek uit. Hier zijn twee korte voorpublicaties: 1. over Albert Einstein, tiran van zijn gezin, en 2. over het stoppen met dingen doen die niet lonen.
- Een pleidooi voor een van de moeilijkste dingen om te doen: vragen stellen die je dom kunnen doen overkomen. Voetballer Tim Sparv tweette dit stuk.