Beste,

Je denkt misschien, ik heb al een tijd niets wezenlijks van die snuiter gelezen. Waar is-ie mee bezig? Of misschien is dit überhaupt het eerste wat je ooit van mij gelezen hebt. Kan ook. Welkom!

Meestal begin je dit soort mailtjes met een korte update over wat je aan het doen bent. Ik vind dat wat onwennig, ook omdat ik helaas nog niet veel kan zeggen over waar ik nu aan werk, behalve dat het om twee grote onderzoeksprojecten gaat. Waar voor beide heel veel tijd is gaan zitten in het spreken van de juiste personen, het verkrijgen van de juiste documentatie en het plegen van o zo belangrijke wederhoor.

Maar niet getreurd, zoals je op een gegeven moment tijdens het bevallen de persweeën vaarwel zegt voor een gloeiende zuigeling, zo los je grondig onderzoek - hopelijk - af met mooie publicaties.

In dit geval kan eindredacteur Anna Vossers - alias ‘de journalistieke NIPT-test’ - me nog weleens verhinderen snel te werpen. Maar ik weet in elk geval welke verhalen ik wil vertellen, nu moeten ze alleen nog naar het beeldscherm worden vertaald. Dus: ook als het een stuitbevalling wordt of een keizersnede, baren zal ik.

Alvast een hint: beide onderzoeken gaan over geneesmiddelen die je op de groei neemt, die niet in de verkeerde handen dienen te vallen en je niet in de verkeerde lichamen wenst te stoppen… en, uiteraard zou ik bijna zeggen… een shitload of money hebben gekost terwijl dat niet per se hoeft.

Dan… Hebben andere collega’s nog mooie geesteskinderen afgeleverd?

Moneyball

Jazeker, hoewel de eerste nog op de privékliniek (betaalmuur) van de overzeese verlospraktijk (The Wall Street Journal) ligt. gaat over een Amerikaans farmabedrijf dat enorm in opspraak is geraakt vanwege zijn aanhoudende - en duizelingwekkende - prijsverhogingen van bestaande middelen. Marathon Pharmaceuticals, een bedrijf dat nog het meest doet denken aan een spelersmakelaar op zoek naar ondergewaardeerde talenten, verhoogde recent de prijs van een bekend middel, dit keer van 1.200 dollar per jaar naar 89.000 dollar per jaar.

Na een storm van verontwaardiging - in Amerika zijn er enorme eigen bijdragen -, heftige kritiek van het Congres en een wat plichtmatige veroordeling door de traditionele big pharma, heeft het bedrijf het middel aan een ander verkocht. Die het hopelijk wel voor een acceptabele prijs gaat vermarkten… Een aanrader voor iedereen die wil weten hoe de moneyball van farma werkt.

Een obscure wet als stok om mee te slaan

Alles wat hierboven beschreven wordt is trouwens gewoon legaal, dus dachten zij aan de andere kant, de betalers, dat kunnen wij ook. In de Amerikaanse staat Louisiana proberen ambtenaren een oude, obscure patentwet uit 1910 te gebruiken om in naam van het publieke belang de prijzen van de vaak genoemde hepatitis C-middelen naar beneden te krijgen. Zo noteerde

Niet zo raar, want tegen de huidige prijzen kost het 764 miljoen dollar om de patiënten uit Louisiana aan de producten te helpen, op een zorgbudget van 3,2 miljard dollar. Toch lopen dit soort probeersels vaak op niets uit, mede door de lobbykracht van de sector.

Maar: als het lukt zou in principe het hele land zich op deze wet kunnen beroepen. Glad ijs dus, voor farma.

Juweeltje van een verhaal

Niet achter de betaalmuur (en inmiddels al een pratende kleuter, om de analogie voort te zetten): dit weliswaar wat in Fortune over fraude bij een Indiase geneesmiddelenfabrikant. Ik dacht, omdat ik net start met een nieuwsbrief en je misschien wel net instapt in de wereld van geneesmiddelen: dit is het beste farma-stuk ooit geschreven. Alles wat ik erover zeg is eer te weinig, dus ga er lekker voor zitten.

Tot snel!

Meer over medicijnen lezen? Wil je op de hoogte blijven van wat ik zoal tegen het lijf loop in geneesmiddelenland, over welke financiële steigerconstructies ik nu weer struikel of in welk regelmoeras ik aan het verdrinken ben? Of heb je niets met farma maar raak je gewoon dolenthousiast van mijn wenkbrauwen op de avatar? Schrijf je hier in voor mijn wekelijkse mail