Hoe een geblesseerde voetballer zijn ploeg nog kan helpen (bevat heftige beelden!)
Wout Brama koos een slecht moment om een van zijn drie enkelbanden te scheuren.
Het was de laatste minuut van de blessuretijd van FC Utrecht-AZ, het was de laatste wedstrijd van het Eredivisieseizoen. Utrecht-spits Sébastien Haller kreeg een strafschop, die AZ-keeper Tim Krul tegenhield.
Maar Krul had de bal niet vast. De bal lag vrij, een meter voor de doellijn, terwijl Krul nog uitgestrekt voor de doellijn lag. En Brama - die een slim aanloopje had genomen - kwam aanstormen, been recht vooruit, klaar om de bal in het weerloze doel, en Utrecht naar de prestigieuze Europa League te prikken.
En toen gebeurde er dit.
Krul was net op tijd om de bal weg te grissen, Brama knalde op Krul, Krul voelde op een of andere wonderbaarlijke manier niks, en Brama kromp ineen van de pijn.
Plots was de situatie beroerd. In plaats dat Brama de wedstrijd voor Utrecht won, was hij nu ernstig geblesseerd. Bovendien kwamen er nog 30 minuten verlenging aan. En wisselen kon niet meer, want Utrecht had al drie keer gewisseld.
Wat te doen?
‘Niet laten zien dat je pijn hebt, niet laten zien dat je pijn hebt,’ siste trainer Erik ten Hag hem toe, in de korte pauze voor de verlenging begon.
Niet laten zien dat ik pijn heb? dacht Brama. Maar hij begreep wat Ten Hag bedoelde. Als AZ niet doorhad dat hij geblesseerd was, zouden ze rekening met hem houden. Ze zouden hem bijvoorbeeld dekken, en ze zouden hem niet makkelijk voorbij dribbelen. ‘Terwijl dat makkelijk kon,’ zegt Brama, ‘want ik kon nauwelijks lopen.’
En zo ging het. AZ-buitenspeler Dabney dos Santos bleef hem dekken als Utrecht de bal had, spits Fred Friday ontweek Brama - en zo droeg de geblesseerde Wout Brama toch nog een steentje bij aan de winst op AZ.
Liggend aan de rand van het veld, met een in ijs ingepakte enkel, juichte hij terwijl zijn collega’s uiteindelijk de penaltyserie wonnen (onder in beeld zie je Brama’s armen omhoog komen).
De pijn kwam later. Zijn enkel en voet lijken nu meer op een slordig getatoeerde klomp vlees met tenen, dan op een enkel en een voet.
De beste/slechtste prestatie van het seizoen?
Emotie, strijd, ruzies, wangedrag, rode kaarten, goals, goed voetbal, slecht voetbal en een spannende ontknoping - alles zat in de wedstrijd.
Utrecht had als plan: snel lange ballen naar voren spelen, veel fysieke duels aangaan, en bij twijfel moesten verdedigers niet teruglopen maar op de bal afgaan. Een agressieve, risicovolle stijl, die ook het publiek moest opzwepen - alles om de 3-0-achterstand uit de eerste wedstrijd tegen AZ goed te maken.
Het plan lukte - maar dat het zo goed zou lukken, had niemand verwacht. FC Utrecht-AZ was de ongelijkste wedstrijd van het seizoen, blijkt uit data van Opta, die ik kreeg van analist Michiel Jongsma.
In geen enkele wedstrijd was de verhouding schoten voor/schoten tegen zo uit verhouding als in deze wedstrijd: 32 schoten tegen 3. AZ’s eerste schot kwam pas in de verlenging.
Is dit een reden om vaker zo aanvallend te spelen? ‘Niet altijd,’ zegt Brama. ‘Het is namelijk ook vrij risicovol. Maar wat mij betreft doen we dit wel vaker, ja.’
Moet het jeugdvoetbal een ranglijst hebben?
Deze week schreef ik een stuk over Thomas Waanders, sportpsycholoog bij FC Groningen. Voor een groot deel ging het over de rol van resultaten in de jeugdopleiding.
Die richt zich op de lange termijn, het gradueel beter maken van spelen, maar in de praktijk overheerst de waan van de dag even hard als bij de profs: de drie punten in het weekend. Dit gaat ten koste van de ontwikkeling van spelers, denkt Waanders.
De komende vier weken ga ik dit thema proberen uit te diepen: heeft het zin om kinderen om de winst, om de ranglijst, om een beker, om met druk te laten voetballen? En zo ja, in hoeverre en vanaf welke leeftijd?
De KNVB brengt hier overigens een eerste verandering in - per komend seizoen spelen de kinderen tot 9 jaar zonder ranglijst.
Nog even over Duitse trainers
Het hoofd opleidingen van de Duitse club Mainz vertelde me een paar maanden geleden al dat de volgende hoofdtrainer van de club uit de jeugdopleiding zou komen. Nu voegen ze de daad bij het woord: de opvolger van Martin Schmidt is Sandro Schwarz.
Heel slim. Als je een trainer nodig hebt, kun je wel één of twee trainers één of twee keer op gesprek laten komen, maar ken je die persoon dan echt goed? (Dit is een retorische vraag.) Als je je opvolger al jaren in huis hebt, dan weet je precies wat hij of zij kan.
Een andere ex-jeugdtrainer van Mainz, Thomas Tuchel, werd deze week ontslagen bij Dortmund. Sommige mensen zien daarin een falen van Tuchel, of het falen van ‘laptoptrainers.’ Volgende week leg ik uit waarom dat absurd is.
Leestips
- De Champions League-finale tussen Real Madrid en Juventus is morgen (zaterdag). Inlezen, -luisteren, -kijken? De New York Times heeft een mooi profiel van Juventus-keeper Gigi Buffon. Een oud en geweldig interview met Juve-rechtsback Dani Alves. De Duitse bloggers van Spielverlagerung hebben het in het Engels over de wedstrijd.
- De piepkleine Engelse club Huddersfield Town speelt vanaf volgend seizoen in de Premier League. Een wondertje. Captain Picard van Star Trek - acteur Patrick Stewart - is keihard fan van de club, en sprak met Sky Sports over het afgelopen seizoen en de komende veranderingen.
- Tuchel was recent op bezoek bij de KNVB. Ik interviewde hem daar, maar hij gaf eerder ook een lezing over zijn werkwijze. Willem Weijs, jeugdtrainer bij Ajax, schreef daar een goed stuk over.
- Manchester City-trainer Pep Guardiola vertelde tijdens een persconferentie dat hij de spelers van het tweede elftal nauwelijks een kans zal geven in het eerste. Waarom? ‘They don’t compete,’ zei Guardiola. Omdat ze in een te zwakke competitie spelen, dus. Interessant, want hiermee geeft zelfs een expert als Guardiola toe dat hij het niveau van spelers in een zwakke competitie niet goed in kan schatten.