Ruim 3 jaar en 121 portretten verder: een bijzondere samenwerking tussen fotograaf en correspondent
Heb je afgelopen weekend die prachtige foto van Marijn Smulders gezien?
Het is een portret van documentairemaakster Sophie Dros. Ze zit op haar bed, met achter zich een vol wasrek aan een kastdeur. Door een openstaande deur is haar woonkamer te zien, met de eettafel, keuken en tuin. En opvallend veel planten. Zelfs een vleesetende - detail voor de kenners.
Marijn en ik twijfelden tussen deze en een andere foto die hij vlak daarvoor maakte, waarop Sophie Dros op haar telefoon kijkt. Uiteindelijk kozen we toch voor deze (wat mooier belichte) foto hierboven. Juist het poseren van Sophie zorgt voor een spannender en geconcentreerder beeld, in tegenstelling tot het tussenmoment waarop Marijn haar observeert terwijl zij is afgeleid door haar telefoon.
Dit portret is het 121e dat Marijn maakte voor Goede gesprekken. Lex Bohlmeijer startte met deze podcast in januari 2014, kort na de lancering van De Correspondent. Marijn was toen net een half jaar afgestudeerd.
Zijn eindexamenproject High Potential kan ik me nog goed herinneren. Over het samenkomen van jonge carrièretijgers op recruitment events. Naast een goede fotoserie zag ik dat Marijn kan observeren, graag mensen fotografeert en de techniek goed beheerst.
Omdat we graag jonge goede makers een podium willen geven, vroegen we Marijn portretten te maken bij Lex’ interviews. We zochten een fotograaf die net als Lex in staat is boven het alledaagse moment uit te stijgen. Dat is wat Lex doet door met zijn gasten niet alleen de gebeurtenissen te bespreken, maar ook de onderliggende patronen te verkennen.
En Marijn bleek die intentie heel mooi op een visuele manier te kunnen vertalen, door de geportretteerde uit de context van het alledaagse te lichten. Letterlijk, door hoe hij de scène uitlicht (met flitsers en wegdrukken van het aanwezige licht). En figuurlijk, door het kiezen voor alledaagse settings waarin hij de gasten laat poseren, en zo verstillen.
Begin 2014 vroeg ik Marijn niet of hij ruim honderd portretten wilde maken. Dat is zo gegroeid, en dat is het mooie aan dit soort langdurige samenwerkingen. Want door de jaren heen is Lex beter geworden in het maken van deze podcast, en heeft Marijn zijn stijl en aanpak steeds verder uitgediept. Zowel in het allereerste als in zijn laatste portret is duidelijk de hand van één maker te herkennen. En Marijn is ook echt beter geworden.
Eens in de zoveel tijd komen we samen en bespreken we de portretten die hij in de afgelopen periode heeft gemaakt. We benoemen welke foto’s we geslaagd vonden, en waarom andere juist minder goed zijn. We bedenken nieuwe tactieken om gasten op interessantere plekken te kunnen fotograferen. We praten over manieren waarop Marijn de kwaliteit van zijn fotografie kan blijven ontwikkelen.
De rest van de tijd hebben Lex en Marijn onderling direct contact over de aankomende gasten, en zijn mijn beeldcollega Yara en ik alleen nog aan het eind van het proces betrokken als we de selectie maken - het allerleukste.
Dit is een samenwerking waarin alles elkaar versterkt. Marijn groeit in zijn fotografie, Lex’ podcast heeft een eigen uitstraling, en dat samen zorgt voor een almaar groeiende bijzondere fotoserie op De Correspondent. Het is echt tof om langs al die portretten in de feed van Lex te scrollen.
Op het Festival der Vooruitgang dat De Correspondent in oktober 2015 organiseerde, veilden we ook het werk van een aantal beeldmakers, waaronder een foto die Marijn maakte van schrijver Mohammed Benzakour.
Onderdeel van die veiling was dat de correspondent waarmee de beeldmaker samenwerkte iets vertelde over de samenwerking en de toegevoegde waarde van het beeld aan zijn verhalen. Omdat Lex op dat moment ergens anders op het festival moderator was, deed hij dat met de volgende videoboodschap:
En die foto van Benzakour? Daar kwamen meerdere biedingen op. De hoogste kwam van mijn vriend, waardoor ik nu nog steeds dagelijks van die foto geniet:
Is de podcast Goede gesprekken nou totaal nieuw voor je? Dan kan ik je als kennismaker de recente aflevering én foto met Adriaan van Dis zeer aanbevelen.
Tot volgende week!
PS. Nog even dit over een andere podcast: van Invisibilia (een podcast van NPR over onzichtbare krachten die het menselijk gedrag bepalen) is begin juni het derde seizoen gestart. Het eerste seizoen vond ik mind-blowing, het tweede seizoen vond ik mind-numbing. Dit derde seizoen belooft wel weer echt goed te worden. Het wordt een conceptalbum: alle afleveringen hangen met elkaar samen. Hoe, dat zal gedurende het seizoen duidelijk worden. Dat klinkt lekker conceptueel. Het begint in elk geval goed met de eerste twee afleveringen: over emoties en realiteit.