Wat zeur je nou, je bent zelf slank
Je bent wit, jong en slank, dus aan jou hoef je weinig te fotoshoppen. Dat was de strekking van een aantal bijdragen onder mijn vorige verhaal over de beach body. Maar dat ik minder verbouwd hoef te worden omdat ik wit, jong en slank ben, is denk ik de kern van het probleem.
Op mijn vorige stuk, over de godenbeelden die we met fotoshop kunnen maken, volgden reacties met de strekking: ‘Bregje is van zichzelf al dun. Daar valt niet veel aan te fotoshoppen.’ Een ander lid mailde: ‘Hoewel ik je verhaal herken en begrijp, heb ik toch ergens het idee dat je geen recht van spreken hebt vanwege je physique.’
Die aanname is interessant. Ik ben wit, jong en slank, dus hoef ik niet erg gefotoshopt te worden. Ik pas op deze leeftijd nog met weinig fotoshop in het plaatje, en dus hoef ik me niet op te winden over een rigide schoonheidsideaal waaraan bijna niemand kan voldoen. Integendeel. Dat ik, als ik minder wit, jong, en dun was geweest, als vanzelfsprekend méér zou zijn verbouwd, lijkt me de kern van het probleem.
Bovendien: ook aan mij valt genoeg te shoppen, aangezien ik net als alle mensen poriën, pukkels en putten heb. Daarom durfde ik ook niet in bikini op de foto.
En daarom vond ik het ook best spannend om geshopt te worden. Eén beeldbewerker vroeg me: ‘Moet ik me zorgen maken over je geestesgesteldheid, als je straks mijn versie van jouw gezicht te zien krijgt?’
In mijn volgende stuk vertel ik of zijn zorg gegrond was, en ga ik in op de maatschappelijke gevolgen van al dat gefotoshop.