Beste,

In het Rijksmuseum is tot en met 17 september de tentoonstelling New Realities. Fotografie in de 19de eeuw te zien.

Lynn Berger ging er kijken en kwam terug met mooie observaties, die ze samenbracht in ‘Als er één technologie was die tijd en ruimte heeft doen verdwijnen, dan was het wel de fotografie,’ schrijft ze.

Fotografie als tijdmachine

Het is een fascinatie voor historische foto’s die ik herken, ook in mijn werk als beeldredacteur. Als fotografie loskomt van het bekende hier en nu, geeft ze ruimte aan mijn fantasie en verbeelding.

Op De Correspondent publiceren we vaak historische foto’s bij verhalen, meer dan andere journalistieke media. En dat terwijl alleen al via fotopersbureau AFP er dagelijks ruim 3.000 foto’s bij komen.

Eerder schreef ik een stuk waarin ik uitlegde waarom ik als beeldredacteur graag gebruikmaak van oude foto’s. Dat deed ik aan de hand van de actualiteit, toen Prinsjesdag. Ook plaatste ik foto’s van een Canadese vijfling in de jaren dertig van de vorige eeuw aan de hand van een verhaal dat we eerder hadden gepubliceerd op De Correspondent over marktwerking in de zorg.

Waarom kijken naar een oude foto als er elke minuut miljoenen bijkomen? En welke rol kunnen ze vervullen in hedendaagse journalistiek? Lees het verhaal hier

Kort gezegd is volgens mij de kracht van historische foto’s dat ze over het fenomeen gaan dat erachter ligt, doordat ze zijn losgekoppeld van het hier en nu, van een specifieke plek en gebeurtenis, van mensen die nu leven in een wereld die we kennen.

Voorbeelden? Het gaat niet over de Bestseller 60, maar over het mankement van het Het gaat niet over een onderzoek naar radicaal nieuw onderwijs, maar over het almaar willen Het gaat niet over een overheidsproject om vaders meer bij de opvoeding van hun kinderen te betrekken, maar over

Dat is waarom ik zo van fotografie hou, zowel hedendaags als historisch. Ze kan een andere dimensie geven aan een journalistiek verhaal. De tekst gaat over het hier en nu, over een specifieke gebeurtenis. Het beeld gaat over de ontwikkeling erachter.

Als tekst en beeld op die manier samenkomen, kunnen ze samen gelaagder over een onderwerp “praten”. Dat past uitstekend bij de abstractere en trendbeschrijvende verhalen die we op De Correspondent presenteren.

De portfoliodag

Uit ruim honderd inzendingen voor onze portfoliodag maakten mijn beeldcollega Yara van der Velden en ik een selectie. Om de beurt ontvingen we die geselecteerde beeldmakers afgelopen woensdag op de redactie.

Elke keer blijkt weer hoe goed het is om niet alleen het werk van iemand te ontdekken, maar ook de persoon erachter te leren kennen. Want het gaat er niet alleen om of iemand mooie dingen kan maken, maar ook waarom iemand het maakt en hoe hij/zij daarbij te werk gaat. Zo’n kennismaking is altijd een goed begin van een eventuele samenwerking.

Zo leerden we de Gentse illustratrice kennen, die pas twee jaar is afgestudeerd en al een mooi portfolio heeft opgebouwd. Ze heeft een mooie stijl en zeker bij abstracte onderwerpen kan ze slimme visuele vertalingen bedenken.

Fotografe kwam vertellen over haar project over het paard. De serie is nog niet af en ze wil graag samenwerken met een schrijver (hopelijk heb ik een goede suggestie gedaan). Een project om in de gaten te houden.

Illustratrice creëert absurdistische illustraties met veel kleine lijntjes en patronen in een duidelijk en terugkerend palet van kleuren. Tijdens ons gesprek hadden we het vooral over de mate van detail in haar illustraties en of dat wel of niet werkt online. Wanneer wordt iets te priegelig?

Fotografe liet haar mooie maar heftige afstudeerproject I’m not her zien over haar ervaring met anorexia. In haar portfolio had zij ook goed werk in opdracht, dus ook daarom was dit gesprek een goede aanvulling op de kennismaking met haar werk.

Dat was het weer voor deze week. Tot de volgende!

P.S. Ben of ken je iemand die op zoek is naar een interessante designerstage?

Op de hoogte blijven van beeld op De Correspondent? In mijn wekelijkse mail deel ik wat ik zoal tegenkom als correspondent Beeld & Beeldvorming. Én ik geef kijkjes achter de schermen bij onze beeldredactie. Schrijf je hier in voor mijn wekelijkse mail Op Instagram Sinds kort zit ik zelf ook op Instagram. Meestal geef ik visuele previews van wat er in deze persoonlijke nieuwsbrief voorbij zal komen, afgewisseld met af en toe een foto van mijn moestuin. Hier kan je me volgen

Eerdere nieuwsbrieven teruglezen?

Het terugkerende dilemma van gruwelijke beelden Terughoudend zijn in berichtgeven over terroristische aanslagen is goed. Geen foto’s van de daders en aanslagen. Juist niet de aandacht geven die ze willen. Maar hoe moet het dan wel? Daarvoor is een verdere analyse van gruwelijke beelden nodig. Lees het verhaal van Sterre hier terug Het is fictie, kunst én vette business. Het is nieuw werk van Damien Hirst Toen ik op de Biënnale van Venetië was, bezocht ik ook de nieuwe tentoonstelling van Damien Hirst. Het werk is extreem kitscherig en extreem goed. Lees het verhaal van Sterre hier terug Hoe een fotograaf de beeldvorming van oude, nieuwe en neppe presidenten blijft beïnvloeden Al jaren volg ik het werk van Pete Souza op de voet. Acht jaar lang was hij de Witte Huis-fotograaf van Barack Obama. Nu is hij wel aan vakantie toe, zou je denken. Niet dus. Met zijn foto’s blijft hij zich oude, nieuwe en neppe presidentschappen aan bemoeien. Lees het verhaal van Sterre hier terug