Beste,

Het eerste wat ik terug van vakantie op de redactie doe? Boeken tellen. De voorraad en het aantal verkochte boeken. Wat bleek? Vorige week verkochten we het 40.000ste van Je hebt wél iets te verbergen. Iemand op Twitter vroeg: weten jullie ook hoeveel exemplaren er gelezen zijn?

Geen idee.

Van mezelf weet ik dat ik steevast meer boeken in huis haal dan ik er lees. Van de twaalf meegesleepte boeken las ik er op vakantie welgeteld twee uit.

laat zien dat ik daar niet alleen in sta. Nederlanders geven aan 68 procent van de boeken die ze kopen daadwerkelijk te lezen. Papier wint het van e-books, want e-bookverkoper Kobo laat weten dat 60 procent van de e-books die ze verkopen niet eens worden geopend. Mijn verklaring: rondslingerende (stapels) papieren boeken confronteren je met hun ongelezenheid, waar e-books dat niet doen.

Dit zijn momenteel bijvoorbeeld mijn drie torentjes schuldgevoel:

Ligt daar een rol voor uitgevers?

Ik betrap mezelf er ook vaak op: praten in termen van de commercieel interessante en meetbare verkoopcijfers. Maar wat er na de aankoop met een boek gebeurt, daar hoor je beduidend minder over.

Hoe maak je van een boekenkoper een boekenlezer? Dat is een vraag waar uitgevers meer over zouden moeten nadenken.

Dat wil ik dan ook gaan onderzoeken met het volgende boek dat ik bij De Correspondent uitgeef. Dat boek is van niemand minder dan collega-uitgever en Ernst-Jan Pfauth. Een tipje van de sluier:

Twee jaar lang las Ernst-Jan zelfhulpboeken om te ontdekken hoe we gezond en gelukkig kunnen zijn in de prestatiemaatschappij. Daarin draait het allemaal om ambitie, efficiëntie en persoonlijke ontwikkeling. Maar wie altijd streeft naar meer en beter, is nooit tevreden.

Het gevolg: een ware burn-outepedemie. Maar liefst één miljoen Nederlanders kampt met burn-outklachten. Om onze collectieve gezondheid te waarborgen zijn grote veranderingen op politiek vlak nodig. Maar ook op individueel niveau zijn er oplossingen. Onderzoek toont aan dat geluk en voldoening sterk samenhangen met dankbaarheid.

Daarom schreef Ernst-Jan het Dankboek: een pleidooi voor dankbaarheid. Als een kleine daad van verzet tegen de prestatiemaatschappij. Een handboek met wetenschappelijk onderbouwde tips om meer voldoening uit het leven te halen.

Het boek leent zich goed voor zo’n experiment, omdat het niet alleen is om te lezen maar ook om dagelijks te gebruiken. Juist bij zelfhulpboeken denk ik dat een aanmoediging kan helpen: je wilt na het lezen ervan van alles veranderen maar vergeet het erna weer. We gaan daarom alles doen om te bevorderen dat het ook echt gebruikt wordt.

Dus ik ben benieuwd: wat zorgt ervoor dat je het ene boek wel oppakt en (uit)leest en het andere niet?

De lessen die ik bij het uitgeven van dit Dankboek leer zal ik zeker met jullie delen!

Tot volgende week,

Milou

Mijn nieuwsbrief per mail ontvangen? Dat kan! Bijna elke week stuur ik een mailtje waarin ik je op de hoogte houd van mijn zoektocht naar het lezen, schrijven en uitgeven van de toekomst. Schrijf je hier in!