Voel je je rot? Ga ook eens naar de dierenarts

Beste,

Ik datete eens een dierenarts. Dat bleek al snel niks. Maar het fenomeen ‘dierenarts’ bleef nog lang daarna fascineren. Want de dierenarts zit op een vrijwel onaangeboorde bron van kennis over onszelf.

Een dierenarts luistert namelijk niet naar patiënten. Geen beest dat ooit zei: ‘Ik heb al maanden last van m’n rug.’ Misschien onhandig, maar veel praat is toch vooral ruis. Een dierenarts komt sneller ter zake, ziet andere dingen.

Ook cardioloog Barbara Natterson-Horowitz ondervond dat.

Op een dag vroeg een dierentuin haar te kijken naar het hart van een chimpansee. Dat beviel. En in de jaren daarna zou ze het ene moment werken aan mensharten in het ziekenhuis, om het volgende moment druk te zijn met gorilla’s en papegaaien.

YouTube

Aldus zag ze eens te meer die enorme overlap tussen aandoeningen van mens en dier, zoals hartstoornissen. Maar niet alleen dat. Ze zag ook dat het voorkomt dat een ziektebeeld in de diergeneeskunde al bekend is, maar bij de mensgeneeskunde nog niet – en vice versa – en hield daar een TED Talk over.

In 2000 ‘ontdekten’ mensartsen bijvoorbeeld het gebrokenhartsyndroom. Dierenartsen wisten er al van sinds de jaren zeventig.

Ook psychiatrische aandoeningen als depressie, angst en zelfmutilatie delen we met dieren. (Als we in dit kader trouwens spreken van ‘dieren’ hebben we het eigenlijk – zoals vrijwel altijd – slechts over die twee procent mede-gewervelden. Over ‘ons soort beestjes.’) Alleen ‘ons soort beestjes’ is bij wet enigzins beschermd.

YouTube

Wetenschapshistoricus Laurel Braitman hield een TED Talk over die mens-dier-overlap in mentale stoornissen. Neem mensen die hun haren uittrekken. Waarom? Misschien wel om dezelfde reden dat papegaaien veertjes plukken. En wat de papegaai helpt stoppen hiermee, werkt voor de mens dan mogelijk ook.

Dus ‘Waarom bezoeken we elkaars conferenties niet wat vaker?’ vraagt de cardioloog, deels aan zichzelf. Want hoeveel kennis gaat er wel niet verloren doordat we onszelf tegen beter weten in, toch niet graag rekenen tot het dierenrijk?

In ander niet-mensnieuws:

• Wie heeft de grootste? En waarom? Het blijft nog wel even een mysterie: de precieze rol die DNA speelt bij de bouw van leven. Je zou verwachten dat hoe complexer een organisme, hoe meer bouwinstructies diens cellen krijgen, dus hoe meer DNA in de celkern. Toch? Niets is minder waar. Zo heeft alleen al de ui vijfmaal meer DNA dan een mens. Maf. Wat ís DNA eigenlijk voor obscuur molecuul? Lees Quanta Magazine voor wereldwijde brainstormsessies over ons dynamisch genoom. Quanta Magazine: ‘Shrinking Bat DNA and Elastic Genomes’
• Minikreeft kauwt op kuit puber. Het dierenbestand in Australië is geen grapje. De lokale kwal veroorzaakt hartfalen, een lokale rog vermoordde Steve Irwin The Washington Post: ‘Stingray stabbed Crocodile Hunter Steven Irwin “hundreds of times”’ en dan zijn er nog de extreem giftige slangen en spinnen. Nu laatst weer, vergreep een troep hongerige zeevlooien zich aan de kuiten van een tiener uit Melbourne. De wetenschap stond paf. Bekijk de horrorbeelden The Guardian: ‘Australian teen just ‘unfortunate’ to be attacked by meat-loving sea fleas’ bij The Guardian.
• Laten we kappen met die huisdierhobby. Huisdieren houden is namelijk onethisch, The Guardian: ‘Should we stop keeping pets? Why more and more ethicists say yes’ menen steeds meer ethici. We dicteren wat ze eten, hoe ze zich gedragen – ja zelfs of ze hun geslachtsorganen mogen houden. Belachelijk, als je een dier écht beschouwt als onderdeel van je gezin. Waarschijnlijk raakt het houden van huisdieren dan ook uit de mode, aldus psycholoog Hal Herzog Volg Hal Herzog op Twitter. in The Guardian.

That’s all folks!

¯\_(ツ)_/¯

Op de hoogte blijven van m’n avonturen in niet-mensland? Ik schrijf over die andere 99 procent van de wereld: van pluizige pauwspin tot mens-varken-hybride. In deze mail houd ik je geregeld op de hoogte van vragen die ik heb, stukken die ik schreef of mooie wetenschapsverhalen van anderen. Schrijf je hier in voor mijn wekelijkse mail