Dick Advocaat deze week in VI dat Ruud Gullit een ‘uitstekende’ opvolger als bondscoach zou kunnen zijn.

‘Nederland,’ zei Advocaat, ‘vergeet echt wat voor een grootheid Gullit is. Na afloop van Frankrijk liepen al die Franse spelers als eerste naar Ruud. Als je toch zo’n ambassadeur in huis hebt, profiteer er dan van, zou ik denken.’

Ik weet niet hoe stellig Advocaat dit zei, of het een terloopse opmerking was in een verder boeiend interview, of dat het zijn enige argumentatie pro-Gullit was. Maar bondscoaches letten doorgaans goed op hun woorden, en dus neem ik het maar voor waarheid aan. En dan is het alleszins redelijk om te stellen dat Advocaat betrekkelijke onzin uitkraamt.

Want de nationale mannenvoetbalploeg heeft momenteel geen ‘ambassadeur’ nodig, maar een trainer die volledig is geobsedeerd door alle aspecten van zijn werk. En Gullit - een innemende man en een absolute jeugdheld van me, daar niet van - heeft de afgelopen jaren weinig laten zien wat daarop wijst. (Wel was hij heel vaak op tv.)

Vorig jaar schreef ik een - te lange - over het onderwerp. Het centrale punt staat overeind: op het veld is het Nederlandse voetbal een meritocratie, naast het veld is het een gemoedelijke herensociëteit van bekende ex-spelers en trainers die elkaar bevestigen in hun voortreffelijkheid.

Dat gezegd hebben - zelfs als we Pep Guardiola of Thomas Tuchel als bondscoach krijgen, dan nog zullen we niet direct succesvol zijn. Maar de keuze voor een nieuwe bondscoach is wél belangrijk - want met de keuze voor de bondscoach geeft de KNVB een signaal aan alle andere teams die onder het Nederlands elftal staan - en dat is dus, voor alle duidelijkheid, het hele Nederlandse voetbal.

De beste trainers zouden in het jeugdvoetbal moeten werken

Deze week schreef ik over het geboortemaandeffect in het voetbal - het verschijnsel dat je meer kans hebt op later sportsucces als je in de eerste maanden van het jaar bent geboren.

Ik had er al over geschreven, maar de komende weken en maanden ga ik me systematisch verdiepen in het effect, en in het onderliggende onderwerp: wat is talent, hoe zie je het, en hoe ontwikkel je het?

Ik heb er veel zin in, want er is veel onderzoek naar gedaan, zeker ook in Nederland. Na dit eerste stukje kreeg ik uit allerlei hoeken al vragen, suggesties, en tips. Want deze onbewuste leeftijdsdiscriminatie speelt ook in de wetenschap, het onderwijs, en in alle denkbare sporten - ik kreeg zelfs bericht vanuit het tafeltennis.

De crux van talentherkenning en -ontwikkeling zit hem in de kwaliteit van de mensen in het jeugdvoetbal. Dáár moeten juist de goede trainers en scouts werken, vertelde de DFB-analist Christofer me al eens - want juist in de jeugd kun je nog veel bijsturen, veranderen, op gang brengen. Bij de volwassenen, bij de profs, daar zijn de marges veel smaller.

Verhalen op komst

Volgende week schrijf ik over Wout Brama, die afgelopen zomer de maakte van FC Utrecht naar Central Coast Mariners, en heb ik een update over vrouwenvoetbal in Nederland.

Foto van Brama en zijn vriendin, gemaakt met een drone, nabij hun huis ten noorden van Sydney.

Er is dan hopelijk ook meer nieuws over de Avant Garde Cup 2.0, een experimentele wedstrijd met nieuwe spelregels die ik mede-organiseer.

Verder: ik was vorige zondag te gast bij de internetvoetbaltalkshow die beter en ontspannener is dan alle andere voetbaltalkshows. En sowieso een beter interieur heeft.

De voetbalkantinestudio van FC Afkicken.

Verhalen om alvast te lezen

  1. Kankeronderzoekster Mary-Claire King schreef over de serie onwaarschijnlijke gebeurtenissen die haar op 1 en 2 april 1981 overkwam. Een van die gebeurtenissen was dat ze honkballegende Joe DiMaggio tegen het lijf liep - en dat moment hielp haar een doorbraak in borstkankeronderzoek te bewerkstelligen.
  2. Dit over Lance Armstrong in Outside is de moeite. Zijn verleden is nog lang niet klaar met hem.
  3. Rory Smith van TheNew York Times llkay Gündogan - een van Pep Guardiola’s favoriete spelers - gedurende zijn herstel van een kruisbandoperatie.
  4. Iets ander niveau speler, geen minder verhaal: Frank Hettinga van Vice Sports Max de Boom over de blessure die zijn Eredivisiecarrière na een invalbeurt beëindigde.
  5. Een groep Syrische vluchtelingen gaat bij in Bussum. Is voetbal de snelste manier om te integreren in Nederland?
  6. De Finse voetballer Tim Sparv over het incident tussen PSG-voetballers Neymar en Cavani - ze ruzieden over wie een strafschop mocht nemen.
  7. Klaas-Jan Huntelaar gaf een mooi aan VI.
  8. Pieter Zwart van datzelfde blad kijkt beter en sneller naar voetbalwedstrijden dan wie dan ook. Dit - een tactische analyse - schreef hij direct na PSV-Feyenoord.
  9. In Engeland worden sommige ex-spelers commentator op televisie, tegen flinke vergoedingen, waarvoor ze nauwelijks hun best doen, zo deze columnist. (Altijd nog minder erg dan dat ze worden genoemd als bondscoach, zou ik zeggen.)
  10. John Lanchester is een van mijn favoriete schrijvers. vraagt hij zich af of de beschaving - ja echt - wel zo’n strak plan was, achteraf gezien.
  11. Joost van den Broek was jarenlang fotograaf voor de Volkskrant. Ik ben ook nog een paar keer met hem op reportage geweest, om tekst bij zijn foto’s te zetten. Dit jaar maakte hij bekend te stoppen als fotograaf. Het hoe dat zover kwam, is een soort anatomie van een burn-out.