‘Rondsnuffelen met je voelsprieten uit, dat is ook VVD’

Onder het systeemplafond van het Van der Valk Hotel te Dordrecht keken vijftig VVD-leden naar de ‘roadshow’ – een informatief vraag- en antwoordspel onder leiding van Boaz Adank, VVD-wethouder te Breda – tussen de VVD-voorzitterskandidaten Christianne van der Wal en Bram Cool, die het over alles met elkaar eens waren.

Christianne maakte een kordate indruk en zit al in het hoofdbestuur en Bram was in alles een typische bal, hoewel hij daar zelf anders over dacht. Hij was ‘gelanceerd’ door vrienden uit zijn BEL-netwerk (Blaricum-Eemnes-Laren) die vonden dat het tijd was om ook eens uit zijn eigen schaduw te stappen.

In de zaal werd nauwelijks gereageerd op de antwoorden die de kandidaten gaven. Beide kandidaten hadden als ‘speerpunten’ meer leden én dat de VVD van haar integriteitsproblemen af moest.

Lid worden van De Correspondent is ook VVD

Vanuit de zaal riep een man dat hij ervan baalde dat het gebrek aan integriteit zo aan VVD’ers kleefde. ‘Bij de politie werden vorig jaar honderd man ontslagen en we gaan nu toch ook niet beweren dat we geen integer politiekorps hebben?’

Hij heette Cees den Bakker, stond bekend als ‘spindoctor van de VVD Dordrecht’ en bleek zelf bij de politie te hebben gewerkt. In de koffiepauze legde hij uit hoe zijn opmerking moest worden geïnterpreteerd.

‘Wij hebben als land toch pas een probleem als er geen politiemensen worden ontslagen? Dan pas functioneert het controlemechanisme niet.’

Nadat hij dat meerdere malen had herhaald, en had gezien dat het correct was opgeschreven, besloot hij een abonnement op De Correspondent te nemen.

‘Niet uit bewondering, als ik een feitelijke onjuistheid zie, kieper ik ‘m er ook meteen weer uit, maar omdat ik controlemechanismes wil steunen en wil weten wat er speelt in alle hoeken van de samenleving. Rondsnuffelen met je voelsprieten uit, dat is ook VVD.’

De VVD heeft een heel gaaf netwerk

Voorzitterskandidaat Bram baalde als ‘een stekker’ dat ‘onthullinkjes’ voor zo’n smet op iemands cv konden zorgen.

‘Ook bij de VVD zitten mensen die ergens een foutje maken of hebben gemaakt en die door ophef onderweg beschadigd raken voor het leven. Heel vervelend.’

Het irriteerde hem ‘dat bankiers in het verdomhoekje lijken te zitten.’

‘Om nou categorisch iedereen die bankier is geweest te diskwalificeren, gaat mij te ver. Ik moet eerlijk zijn: ik ben ook twee jaar bankier geweest, dat staat ook op mijn website. We moeten mensen beoordelen op hun kwaliteiten. En we hebben heel veel kwaliteit binnen onze VVD.’

‘O ja!’, riep Christianne die van plan was om al dat talent te gaan bundelen door ‘gave bijeenkomsten’ te organiseren op ‘gave locaties.’ ‘Ik mis soms de nestwarmte, ik wil zo veel mogelijk handjes vrij maken om gave evenementen te organiseren.’

Bram: ‘Als VVD zijn we ook een wervings- en selectiebureau. Als voorzitter sta ik voor een positief voorbeeldgedrag, we hebben een heel gaaf netwerk.’

Een mooie vraag van de burgemeester

Pauline Krikke, de burgemeester van Den Haag stond op. ‘Ik ben Pauline Krikke,’ zei ze, ‘en ik ben razend benieuwd hoe jullie je functie zien in het andere Den Haag, het Den Haag van de Tweede Kamer. Het partijvoorzitterschap is een vooruitgeschoven post, iemand die namens ons overlegt met bewindspersonen. Hoe zien jullie jezelf in die rol? Inhoudelijk, of meer observerend?’

Daarna ging ze weer zitten.

Gespreksleider Boaz Adank sloeg de handen voor de mond.

‘Wat een mooie vraag, Pauline!’

Christianne vond het ook ‘een heerlijke vraag.’ Ze zag zichzelf als de boodschapper die ‘het nieuwe verhaal voor Nederland’ mocht verkondigen.

‘Maar dat verhaal ga ik niet maken. Ik ben er om mee te kijken en heel erg om te verbinden. Een partijvoorzitter is er niet om inhoudelijk koers te geven, maar je bent er wel om de koers te bewaken.’

Bram: ‘Alles wat Christianne zegt…’

Christianne: ‘Dank je wel Bram!’

Bram: ‘Ik wil ook nog even opmerken dat ik het prettig vind om met jou te debatteren.’

Christianne: ‘Ja, het is leuk. Gaaf ook om telkens weer zoveel leden te ontmoeten.’

‘Hoe reageerden ze thuis op jullie kandidaatstelling?’, wilde Boaz Adank weten.

‘Op twee manieren,’ zei Bram en hij kwam met drie punten. ‘Eén. Ze constateerden dat ik een publiek persoon wordt. Twee. Het is heel leuk werk. Drie. Het is ook heel veel werk. Het zal voor mijn vrouw, die mij steunt en het een geweldige stap vindt, een extra investering thuis vragen.’

Christianne schetste haar gezinssituatie als een nest waarin ze allemaal ambities hebben. ‘Mijn man heeft een carrière, mijn kinderen zitten in de topsport. Wij gunnen elkaar de ruimte om onze talenten te ontplooien en onze passies na te jagen. Ze vinden het supergaaf dat ik hiervoor ga.’

Een korte rondvraag na afloop leerde dat de meeste aanwezigen Christianne wat vlotter vonden.

‘Ik zeg het niet graag,’ zei een man die niet met naam genoemd wilde worden omdat hij de verkiezing niet wilde beïnvloeden, ‘maar zet in dit geval de vrouw maar achter het stuur. Ze komt vlotter over, leuk met blouse en rok. Hij is te stijf. Zeggen ze weer dat we allemaal uit ‘t Gooi komen.’

Meer lezen?

Zo kun je burgers ook betrekken bij de besluitvorming: met stickers Het systeemplafond is Nederland in een notendop: saai, efficiënt en gemakkelijk om dingen in te verbergen. Vandaag zijn we in Hardenberg, waar ambtenaren zeven maanden aan een concept voor meer betrokkenheid hebben gewerkt. ‘Wat leuk is, is het bijbehorende stickervel.’ Lees ons verhaal hier terug Waarom juist VVD’ers altijd in de problemen komen Hoe komt het dat vooral VVD-politici in ethische problemen komen? En hoe komt het dat juist de VVD er maar niet in slaagt daar helder en overtuigend mee om te gaan? De markt is bij uitstek niet ethisch. De markt is waar de huidige VVD om draait, laat ik in mijn Politiek dagboek zien. Lees het verhaal van Marc hier terug Gratis pakketbezorging bestaat niet. Deze wegwerpwerknemers betalen de prijs PostNL bezorgt onze post en pakketten zo goedkoop mogelijk. Er is ook een schaduwkant: medewerkers krijgen weinig zekerheid voor veel werk. Stakende wegwerpwerknemers in Groningen dwongen PostNL op de knieën. Lees het verhaal van Dick hier terug