Tussen hoop en wanhoop in het zicht van Europa
Wat krijgen migranten te verduren als ze Europa willen bereiken? In Those Who Jump doet de Malinees Abou Bakar Sidibé verslag van binnenuit. De documentaire was, in samenwerking met Movies that Matter, een week lang te bekijken.
Al jaren bivakkeren wisselende groepen Afrikaanse mannen op de Mount Gurugú, een dode vulkaan bij de Marokkaanse kustplaats Nador. Soms honderden, soms meer dan duizend. Allemaal hopen ze ooit voet op Europese bodem te zetten. Het beloofde continent ligt op een steenworp afstand. Daar beneden in de zon schittert de Spaanse exclave Melilla. Ze hoeven alleen nog maar de sprong te wagen. Makkelijker gezegd dan gedaan.
De sprong wagen, dat betekent massaal het grenshek bestormen, of beter gezegd het samenstel van metershoge hekken. Het grensgebied is één grote hindernisbaan. Vóór hen de Spaanse Guardia Civil die er alles aan doet om hen de doorgang te beletten. Achter hen de Marokkaanse militairen die op hen jagen.
Wie erin slaagt Europa te bereiken, kust de grond en dankt God of de goden. Dat zijn de gelukkigen, de enkelingen. Voor de grote meerderheid die wordt teruggeslagen, zit er niks anders op dan af te druipen, wonden te laten verbinden en weer op krachten te komen. Tot de volgende sprong.
Een homevideo van mensen zonder thuis
Hoe het is om maanden, soms jaren op de Mount Gurugú te leven, in het zicht van Europa, steeds opnieuw de sprong te wagen, steeds Europa net niet te bereiken, zonder de hoop te verliezen, dat kunnen alleen betrokkenen vertellen. Dat kan alleen een insider laten zien.
Het was dan ook een geniale inval van de Duitse filmmakers Moritz Siebert en Esthepan Wagner om voor hun documentaire Those Who Jump (2016)een van die Europagangers, de Malinees Abou Bakar Sidibé, een camera in handen te geven en hem dat leven in beeld te laten brengen. Een soort homevideo van mensen zonder thuis. Met een overdaad aan schokkerige, ongepolijste beelden.
In de loop van de documentaire zie je Sidibé geleidelijk groeien in zijn rol als filmmaker
In de loop van de documentaire zie je Sidibé geleidelijk groeien in zijn rol als filmmaker. Alle facetten van hun ‘hel op aarde’ wil hij tonen. Niet alleen de kameraadschap en de onderlinge zorg. Ook de smeulende resten van hun kampement na een ‘schoonmaakactie’ van het Marokkaanse leger. Ook de twijfel over de strategie van de leiders die de bestormingen voorbereiden.
Sidibé gaat geen lastige vraag, geen heet hangijzer uit de weg. Hoe hij het vuil van die verdomde berg met zeep van zijn huid schrobt, ook dat mogen we zien. En af en toe gunt hij ons licht en luchtigheid, zoals de migranten op Mount Gurugú zich licht en luchtigheid gunnen. Al zingend. Of voetballend tijdens een epische interland tussen Ivoorkust en Mali in het stuivende zand op Mount Gurugú.
Een onthullende documentaire om in alle rust te bekijken aan de vooravond van de topontmoeting tussen de Afrikaanse Unie en de Europese Unie volgende week woensdag en donderdag in de Ivoriaanse hoofdstad Abidjan, een bijeenkomst die voor een belangrijk deel in het teken van migratie staat, om preciezer te zijn: het tegengaan daarvan.
Deze film vertonen we in samenwerking met Movies that Matter. Omdat goede films vaak (te) snel weer van het scherm verdwijnen, werken we samen om deze vertoningen mogelijk te maken.
Meer over Melilla:
Komt een land bij de dokter
Michelle van TongerlooAls straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.
