Hoe een groep slimme mensen elkaar soms niet slimmer maakt
Ik ben voor een verhaal over scouting bezig met het onderzoeken van groupthink, het fenomeen waarbij groepen mensen collectief tot slechte beslissingen komen. Omdat ze het, kort gezegd, te veel met elkaar eens zijn en kritiek niet meer absorberen.
Daarvoor lees ik papers, gedeeltes uit boeken en luister ik naar podcasts met kenners. Een van die kenners is Phil Tetlock, een wetenschapper die al decennia bezig is met de manier waarop groepen mensen beslissingen nemen en voorspellingen doen.
Tetlock is behalve denker ook doener - zo begeleidde hij enkele groepen in het doen van voorspellingen van buitenlandspolitieke gebeurtenissen, in opdracht van de Amerikaanse overheid, waarover hij een boek schreef, Super Forecasting.
Hij is een geweldige prater, die allerlei nerdy grapjes maakt, zoals in een podcast van de site Farnam Street, als hij het over mensen heeft die denken dat ze patronen zien in de uitkomsten van het rouletterad (die er uiteraard niet echt zijn).
‘Spending a lot of time modeling randomness,’ grapt hij, ‘is a good way of not becoming a superforecaster.’
Weet je zelf wat van groupthink? Of heb je tips? Ik hoor het graag.
Hoe een transfer in zijn werk gaat
Over de megatransfers van Virgil van Dijk en Phil Coutinho verschijnen al maanden allerlei stukken, maar over de veel talrijkere kleine transfers lees je nauwelijks wat.
Terwijl ze in een bepaald opzicht veel boeiender zijn, want voor de meeste spelers staat er bij een transfer veel op het spel.
Ze zijn bijvoorbeeld nog lang niet financieel onafhankelijk, en een verkeerde keuze kan ingrijpende gevolgen hebben.
Een reportage van de Deense zender TV3 brengt goed in beeld hoe een speler zo’n relatief gewone transfer beleeft. Ik publiceerde er woensdag een stukje over, maar kijk vooral de reportage zelf.
Ken jij een documentaire, artikel of boek in deze sfeer? Ik hoor ik het graag.
Lees-, kijk-, luistertips
- Ik ga ze niet bewust naar een voetbalclub sturen, maar Sander Donkers van Vrij Nederland schrijft een paar redenen op waarom ik hoop dat mijn dochters gaan voetballen.
- Brendan Rodgers doet uit de doeken hoe hij vier jaar geleden met Liverpool Arsenal versloeg.
- Data, video, en visualisaties maken dit artikel over de snelste spelers in de American Football-competitie NFL zeer de moeite.
- Xavi - Barcelona’s briljante voormalige middenvelder die nu reclame maakt voor Qatars WK - gaf een lang interview aan El Pais. Het gaat 8 pagina’s lang in de Spaanse Volkskrant over voetbaltactiek. (Stel je voor!) Op Twitter zijn diverse vertalingen en snippers te vinden, zoals hier.
- Andries Jonker zegt in VI interessante dingen over de jeugdopleiding in Nederland.
- In Engeland was vorige week een documentaire over jeugdvoetbal op tv, No Hunger in Paradise, naar het gelijknamige boek van journalist Michael Calvin. Ik heb dat boek nog niet gelezen, vooral omdat ik Calvins vorig boek over scouts matig vond. Deze documentaire trok in Engeland volop aandacht, wat de film in zekere zin al tot een succes maakt, want er wordt vrij weinig over jeugdvoetbal geschreven en gesproken. Toch vind ik de film niet geweldig: hij stipt veel problemen aan, maar gaat nauwelijks de diepte in over het waarom, wat ik voor een film met een dergelijk budget jammer vind. Maar: oordeel zelf.
- Christie Aschwanden fileert op FiveThirtyEight het lifestyleboek van sterquarterback Tom Brady. Brady raadt in het boek voortdurend de peperdure producten van - jawel - zijn eigen merk aan.
- Pepijn Lijnders had bij een van zijn eerste sessies als trainer van NEC een microfoontje op. Daarna besprak hij de training met een verslaggever van NEC TV.
- Joel Embiid, basketballer van de Philadelphia 76’ers, doet nog maar twee dingen op en rond het basketbalveld: spelen en herstellen. Van trainen komt niks terecht. Sports Illustrated beschreef Embiids dagelijke medische routine in detail.
- Humo vertaalde een interview van The Times met mijn jeugdheld Boris Becker, met wie het niet zo heel goed gaat, alleen lijkt hij dat zelf niet zo in te zien
- Simon Kuper schreef een stuk over de kindvriendelijkheid van wereldsteden. Bovenaan zijn lijst: Kopenhagen en Amsterdam. (Ik denk dat mijn woonplaats Utrecht nog kindvriendelijker is.) Goede herinnering dat Nederland in veel opzichten een best wel geslaagd land is. (En ja, er is nog veel te doen etc.)
- Het essay ‘Politics and the English Language’ van George Orwell is voor veel Engelstalige schrijvers een leidraad bij het schrijven, ook voor mij. (Ik studeerde Engels, vandaar.) Maar zijn Orwells regels eigenlijk wel zinnig? The Economist schreef er twee jaar geleden alweer een grappig blog over, en gaf er een verbeterde versie van.
- Schrijver Michael Lewis vertelt over zijn carrièrekeuzes aan schrijver Mike Lewis.