Bij de Purmerendse familie Boer is politiek ‘best een dingetje’

Ondanks de keiharde concurrentie van Stadspartij Purmerend, de PVV en de SP was Leefbaar Purmerend erin geslaagd zijn drie zetels te handhaven. Lijsttrekker en founding father Arie-Wim Boer (55) zei dat hij op de uitslagenavond van blijdschap uit zijn rolstoel was gestapt om te dansen. ‘We zijn na afloop aangehouden door de politie. Gelukkig reed mijn vrouw. Ik weet er niets meer van.’

Deze avond werden de vertrekkende raadsleden door burgemeester Don Bijl (VVD) in het zonnetje gezet. In het geval van Leefbaar Purmerend waren dat Nicole Boer (vrouw van Arie-Wim) en de 85-jarige Henk Heida, van wie Arie-Wim zei dat het de meest rechtse politicus was die hij kende.

Ze werden opgevolgd door Chris Boer (de 19-jarige zoon van Arie-Wim) en Kathleen Visser. De nummer vier op de lijst, Dennis Tol, was weliswaar niet gekozen, maar zou die avond ook komen. Arie-Wim: ‘Hij is beoogd wethouder.’

Niet langer voor de VVD of PVV

Arie-Wim behandelde eerst zijn politieke carrière en daarna de persoon Arie-Wim Boer. Over de politiek: ‘In 2001 heb ik mezelf afgesplitst van de VVD. Ik weet niet meer waarom, maar het was wel een jeugddroom om een eigen politieke partij te hebben.’

‘We liftten toen mee op de Leefbaar-hype en werden met acht zetels meteen de grootste. De verkiezingen daarna haalden we op eigen kracht vijf zetels, daarna drie, daarna weer drie en nu weer drie, maar met meer stemmen.’

‘Voor de verkiezingen zat ik wel even in de rats. Twee protestpartijen, PVV en SP, die ineens mee gaan doen. Ja, ze zitten toch met hun tengels in je corebusiness. Ik ben ook nog provinciaal actief geweest voor de PVV, maar daar heb ik me ook van afgesplitst. Hero Brinkman begon al op de derde dag van de campagne tegen alle afspraken in over een verbod op hoofddoekjes in de tram. Ik ben geen racist of zoiets, want ik heb ook voor het kinderpardon gestemd.’

‘Twee protestpartijen, PVV en SP, die ineens mee gaan doen, ze zitten toch met hun tengels in je corebusiness’

Over de persoon Arie-Wim: ‘Ik heb een vrouw: Nicole. Ze neemt vandaag met toeters en bellen afscheid van de raad die ze zestien jaar gediend heeft. Politiek is helemaal niets voor haar. We hadden haar bij de eerste verkiezingen voor de lol op plaats dertien gezet. Nou, dat sloeg aan: een vrouw onderaan. Ze kwam er met voorkeurstemmen in. Dat heeft ze aanvaard.’

‘Maar goed, daar heb ik dus twee kinderen mee. En ik heb ook twee honden. Verder heb ik de nodige tegenslag in het leven gekend: mijn schoonmoeder is vermoord, ze lag na vijftien messteken in de badkamer; ik heb twee versleten heupen; ik werd ontslagen; ik kreeg geen uitkering van het UWV; mijn huis stond onder water; ik zit in de schuldsanering. Dus dan weet u het wel.’

‘Sinds enige tijd werk ik weer als conducteur in Amsterdam, al levert het vanwege de regelingen met de schuldsanering niks op. Ik heb een opgeruimd karakter, het glas is altijd halfvol. Ik denk dat mensen in mij waarderen dat ik nooit opgeef, altijd doorga en zo een goed voorbeeld geef, ik spreek de mensen daarover ook aan op straat. Dan zeg ik: ‘Weet je wel wie ik ben? Ik ben Arie-Wim Boer, doorzetter van beroep.’

‘Leefbaar Purmerend is niet democratisch’

De deur van de fractiekamer vloog open. Dennis Tol, beoogd wethouder, stapte binnen. Desgevraagd zei hij dat hij in het dagelijks leven interimmanager is. Arie-Wim: ‘Iemand die leiding kan geven, een leidinggevende.’

Dennis: ‘Ik wil altijd sneller. Je wilt zelf het gaspedaal intrappen. Je kunt je als lokale politicus zonder ervaring wel aansluiten bij een lokale D66 of CDA, maar dan moet je eerst acht jaar meehobbelen voor je wat mag zeggen.’

Arie-Wim: ‘Wij zijn wat praktischer. Een vergadering voorbereiden kost bij ons de helft van de tijd. Leefbaar Purmerend is ook niet democratisch, het bestuur bepaalt de lijst. Voor de duidelijkheid: het bestuur, dat zijn mijn vrouw en ik. Doe je dat niet, dan krijg je een keer een cowboy die de boel opjut en die stemt jou dan weg. We hadden bij de verkiezingen ook alleen maar mensen op de lijst die we al kenden, geen enkele vreemdeling.’

Dennis: ‘Zijn zoon, de nieuwe leider zullen we maar zeggen, is een groot talent. Dat is iets ongelooflijks.’

Arie-Wim: ‘Het is Chris met de paplepel ingegoten. Toen ik hier wethouder was nam ik hem weleens mee, hij was toen vijf of zes. Gingen we naar de kamer van de PvdA en dan zei die vrouw: ‘Ik ben je naam vergeten.’ Nou toen zei Chris: ‘Ik heb me al een keer voorgesteld. Weet u waarom u dat niet meer weet? Omdat het u niet interesseert.’ Vijf jaar oud, hè? Nou, dat is hoe een politiek dier doet. We hebben hem fractievoorzitter gemaakt.’

Dennis: ‘Het is zonder meer een heel groot talent, dat kan ik u wel zeggen.’

Arie-Wim: ‘Hij was voor het eerst op de radio, met heel veel verschrikkelijke vragen, maar dan blijft hij zo overeind…’

Dennis: ‘Dat is dan iets magisch, hè?’

Zoon Chris en Kathleen Visser kwamen nu ook binnen, de armen vol cadeaus voor Henk Heida en Nicole Boer. Chris – vriendelijk gezicht, zwart pak - zei dat politiek ‘wel een dingetje’ was in huize Boer. ‘Lokaal trekken we als gezin één lijn, maar landelijk ben ik veel linkser. Tegen het GroenLinksige aan.’

Arie-Wim: ‘Als ik nu moet stemmen? Forum! Ja, zeker weten.’

Dennis: ‘Ik toch wel CDA.’

Arie-Wim: ‘Dennis is geen familie. Ik heb mijn heupen niet met zitten versleten, maar van deze weet ik het zeker, haha. Maar los van de gekkigheid: in feite zijn wij als Leefbaar Purmerend heel pluriform.’

‘Grote schande’

In de raadszaal werd van gemeentewege getrakteerd op gebak en daarna ook nog op repen chocola. Burgemeester Don Bijl had zijn handen vol aan scheidend raadslid Ernst van Damme, die als Lijst Van Damme meedeed aan de verkiezingen en daarbij geen zetel veroverde. Hij eiste een hertelling, kreeg zijn computer met daarop een motie niet opgestart en vroeg om een schorsing.

Bij de koffieautomaat sprak Chris Boer er schande van. ‘Grote schande! Leefbaar Purmerend gaat die motie niet steunen! Alle democratische processen lopen hierdoor vertraging op.’

Tegen raadsleden van andere partijen: ‘Gaan jullie dit steunen? Nee toch? Grote schande.’

De motie van Lijst Van Damme werd verworpen, iedereen was tegen. Hij verliet daarna woedend de raadszaal, waarschijnlijk voor het laatst.

Ik heb de biografie
van Van Heutsz laatst weer gelezen… Een
ge-wel-di-ge kerel

Burgemeester Don Bijl riep Nicole Boer naar voren. Ze kreeg een koninklijke onderscheiding vanwege al die jaren in de raad. Haar bemoeienissen met de sporthal werden geroemd. Zelf zei ze dat ze de eerste acht jaar leuker had gevonden dan de laatste acht jaar.

‘Toen was het totaal niet meer duaal.’

Hoogtepunt van de avond was het afscheid van Henk Heida, die van zijn dankwoord een tirade tegen de verkwanseling van de Nederlandse taal afstak, vooral het gebruik van Engelse woorden en het woord continue moesten het ontgelden.

‘Ten slot nog een persoonlijk statement’, riep hij. ‘Ik ben vóór Zwarte Piet. Ik ben vóór Jan Pieterszoon Coen en ik zou willen dat er in deze gemeente een monument stond voor Van Heutsz, de pacificator van Atjeh! Ik heb zijn biografie laatst weer gelezen… Een ge-wel-di-ge kerel!’

Met een gebalde vuist en een koninklijke onderscheiding op het colbert schreed hij voor het laatst terug naar zijn stoel. Arie-Wim Boer was uit zijn rolstoel opgestaan om voor hem te klappen.