In Uden kun je veertig jaar intens tevreden achter de toonbank staan

Het was de dag dat Erik Verhoeven (57) veertig jaar werkte onder het systeemplafond bij Snijders Metaal, de grootste ijzerhandel van Uden en verre omstreken. We troffen hem achter de toonbank, hij droeg een blauwe blouse. Achter hem stonden een taart en familieleden en bekenden.

Erik: ‘Ik ben geboren en getogen in Uden. Op de Parkweg. Vanaf mijn tweede tot ik trouwde, woonde ik op de Kastanjeweg. Nu woon ik in de Bugelstraat. Ik moest twee dagen per week naar school, op mijn zeventiende attendeerde mijn onderwijzer me erop dat er een vaste baan in de verkoop vrijkwam bij Snijders Metaal.’

‘Ik ben ernaartoe gegaan en ben nooit meer weggegaan. Ik heb er geen dag spijt van gehad. Voor je het weet ben je veertig jaar verder!’

Het gesprek werd steeds onderbroken door klanten van Snijders Metaal die speciaal naar de winkel waren gekomen om de verkoper te feliciteren met zijn jubileum.

‘Gefeliciteerd jongen!’

‘Dank je wel!’

‘Dat er nog maar veertig jaar bij mogen komen!’

‘Ja, dat zeggen er wel meer.’

‘Neem een biertje en een stuk taart. Neem rijkelijk.’

‘Dat laat ik me geen twee keer zeggen, Erik.’

Erik vertelde dat de familie Snijders via ‘de media’ had opgeroepen om hem in de winkel te komen feliciteren. ‘D’r komt nogal wat volk op af.’

Heerlijk dat veel hetzelfde bleef

Behalve dat hij 22 jaar geleden trouwde met Jolande en met haar zes kinderen kreeg, was er in de afgelopen veertig jaar ‘gelukkig’ weinig veranderd in zijn leven. ‘Alleen de winkel is een paar keer verbouwd. Die is eigenlijk steeds groter geworden.’

Hij vond het heerlijk dat veel hetzelfde was gebleven. ‘Laat mij hier maar lekker achter de toonbank staan, ik vind het prima. Ik ben een tevreden mens, laat mij maar lekker hannesen bij Snijders Metaal.’

Zijn vrouw Jolande ging rond met een schaal met bittergarnituur.

Ze vond veertig jaar voor dezelfde baas werken ‘een mooie mijlpaal’. ‘Ik heb niet alle veertig jaar met hem meegemaakt, maar het is wel zo dat ik Snijders Metaal een prima werkgever vind. Een van de betere bazen in Uden. Zo’n baas vind je niet snel meer tegenwoordig. Ik weet zeker dat Erik er zijn pensioen gaat halen. Dan is hij vijftig jaar in dienst, dat wordt helemaal wat. Wie kan dat nog zeggen tegenwoordig?’

‘Ik weet zeker dat Erik er zijn pensioen gaat halen. Dan is hij vijftig jaar in dienst, dat wordt helemaal wat’

Het leukste aspect aan het verkopersvak was volgens Erik dat het zo afwisselend is.

‘Dan heb je het dáárover, dan komt díé weer binnen. Mensen vertellen je hele levensverhalen. Ik kom met veel verhalen thuis.’

Jolande: ‘Dan heeft iemand dít meegemaakt, dan weer dát. Heel afwisselend. Zelf doe ik vrijwilligerswerk voor de kerk, het Rode Kruis en de Zonnebloem, maar dat is toch anders dan in een winkel staan met vaste klanten.’

Erik: ‘Veel vaste klanten zijn er ook niet meer, die zijn in die veertig jaar overleden. Ik ga maar heel af en toe naar de begrafenissen, anders blijf ik aan de gang. Ze hebben me in de winkel ook nodig.’

Jolande: ‘Werk en privé houden we wel gescheiden, anders houd je het niet zo lang vol.’

Snijders Metaal wordt gerund door de broers Hein en Harm, die de zaak overnamen van hun vader. Jacqueline Snijders, de vrouw van Hein, was jaren verantwoordelijk voor de boekhouding. Ze nam me mee naar de metaalwerkplaats, die werd gerund door haar man.

Een leuk team

‘De broers hebben de zaak gesplitst in twee delen: de metaalwerkplaats en de winkel. Er zijn in dit familiebedrijf eigenlijk nooit meningsverschillen. We zijn een leuk team.’

Ze wees naar het kruisbeeld aan de muur.

‘Dat hangt er al een eeuwigheid. De vader van Hein en Harm nam de zaak over toen zijn vader op 52-jarige leeftijd overleed. Hij was aan het studeren om priester te worden, maar liet zijn plichtsbesef prevaleren.’

De winkel trok klanten uit heel het land. ‘Als je een heel specifiek moertje of schroefje nodig hebt, durf ik er vergif op in te nemen dat wij het hebben.’

Over verkoper Erik Verhoeven zei ze: ‘Die is vergroeid met ons. Die hoort er helemaal bij. Gemoedelijkheid en vakmanschap gaan bij Erik hand in hand. Hij is een content mens.’

‘Erik is een trouwe hond. Hij weet alles, hij helpt de mensen en het is ook een goede koffieleut’

‘Het is een trouwe hond’, zei Harm Snijders, die al jaren met Erik achter de toonbank staat. ‘Hij weet alles, hij helpt de mensen en het is ook een goede koffieleut. Bij ons blijven de klanten vaak een bak koffie drinken als ze wat zijn komen halen. Dan helpen ze elkaar bij het na te denken over projecten. Erik kun je er dan goed bij hebben.’

Erik liet ondertussen een schaal met stukjes frikadel en bitterballen passeren.

‘Typisch Erik’, zei Jacqueline, ‘die wil dat de klanten eerst krijgen. Zelfs op zijn eigen feest.’

Harm: ‘Wij zijn een familiebedrijf en Erik voelt als familie. Het is geen broer, maar het lijkt wel zo.’ Hij voegde eraan toe dat Snijders Metaal niet te koop was.

Jacqueline knikte instemmend. Ze vertelde dat de jubilaris een extra maandloon kreeg. ‘En een emmer gevuld met leuke spulletjes en een bon van de ijssalon.’

Bij het weggaan zei Erik dat hij met zijn vrouw die avond in Uden uit eten ging om het te vieren. Zijn vrouw Jolande: ‘En dan de dag erop gewoon weer aan het werk. Wij houden niet van verandering. Veertig jaar geleden ging hij op de fiets naar het werk en morgen weer.’