De super sad story van mijn smartphoneverslaving
Zijn jullie ook verslaafd aan jullie iPhone? Ik wel - en ik ben er niet trots op.
Met collega Rutger had ik het er een tijdje geleden over. Ook hij was min of meer verslaafd aan zijn telefoon. Aan mail, aan Facebook, aan Twitter en zijn webbrowser. Zijn oplossing? Zijn vrouw. Want zij heeft anderhalf jaar terug voor hem zijn telefoon afgesloten van die apps.
Dat was ook wel wat voor mij, wist ik. Obsessief bezig met mail, Twitter, artikelen via WhatsApp? Check-check-check. Maar ik hoopte nog dat ik mezelf zou kunnen beheersen en hervormen. Een kinderslot? Ik? Ik ben 39, ik kan dit. Tijdens een recente vakantie kwam ik erachter dat dit een illusie was. Ik ben 39 en ben machteloos.
Dus toen Rutger en ik het er deze week over hadden, gaf ik hem mijn telefoon. Hij haalde enkele apps eraf en zette die apps op een kinderslot. Al na twee dagen kan ik je zeggen: dat was een goede keuze. Lees hier het hoe en waarom van Rutgers keuze en hoe je het eventueel zelf kunt doen.
Hebben jullie vergelijkbare ervaringen? Ik hoor het graag. Kunnen we een praatclubje beginnen.
P.S. Ik had trouwens beter kunnen weten. In 2011, toen de smartphone nog relatief nieuw en niet zo smart was, las ik nog wel eens romans. Zoals Super Sad True Love Story van Gary Shteyngart, waarin de terreur van smartphones (’äppäräts’, zoals Shteyngart ze noemt) en van het permanente meten en beoordelen van mensen haarscherp wordt beschreven. Die roman mag vrij snel naar de non-fictie-afdeling van de boekwinkel, wat mij betreft.
Korte dienstmededeling
Deze nieuwsbrieven gaan een beetje van aard veranderen.
Tot voor kort stopte ik best veel tijd in het opstellen ervan. Het was ook leuk om te doen. Het wordt alleen een beetje zonde als het ten koste gaat van ‘echte’ stukken. Dus worden deze nieuwsbrieven korter. Wel nog wekelijks, maar korter. Net als deze zinnen.
De lijst met tips wordt - mogelijk - korter maar beter. Dat komt - hopelijk - door het afkicken van mijn smartphone. Ik ga daardoor iets minder lezen, kijken en luisteren - maar wat ik lees, bekijk en beluister, lees, bekijk en beluister ik aandachtiger. Hopelijk.
Lees-, kijk-, en luistertips
- Sam Hinkie gaf een interview aan een vermogensbeheerder. Goed nieuws, want 1. Hinkie is erg slim en een goede spreker en 2. Hinkie spreekt zelden in het openbaar. Dat weet ik helaas maar al te goed. Vorig jaar, tijdens een vakantie in Californië, sprak ik op Stanford Universitymet Hinkie. Hij had één teleurstellende voorwaarde: ik mocht er geen letter over schrijven. Ik ging akkoord, want het is geen straf om twee uur te luisteren naar zo’n intelligente sportbestuurder. Maar helaas kan ik niet vertellen dat hij ... zei over basketbal, dat hij data-analyse beschouwde als ...., vond dat sollicitatieprocedures voortaan moeten ..., en dat voetbal vooral ... is, want dat was echt ...!
- Mocht je het gehoord hebben, of mocht je er nog naar gaan luisteren: ik ben benieuwd wat je vond van mijn deelname aan het Sportforum van Langs de Lijn. Het ging o.a. over laptoptrainers en zichzelf overschattende ex-internationals.
- De net gestopte Duitse international Per Mertesacker schreef een boek en The Guardian bracht er een voorpublicatie van. Mertesacker investeerde veel in zijn carrière, á la Lazio-speler Stefan de Vrij, en verbaast zich dat niet meer spelers dit doen.
- Ik heb een schitterende film gezien: The Death of Stalin. Op een of andere manier is regisseur Armando Iannucci erin geslaagd comedy te maken van de gruwelijke daden van een stel gewetenloze politici. De NRC en de Volkskrant geven het ‘maar’ vier sterren, voor mij zijn het er dus vijf.
- De Champions League-finale is zaterdag: Real Madrid tegen Liverpool. Michael Caley van FiveThirtyEight - over wie ik twee jaar terug een artikel schreef - publiceerde een prima analyse over Liverpool. Michael Cox keek voor ESPN naar de tactiek van beide ploegen. Liverpools eigenaar, John Henry, gaf een zeldzaam interview aan de Associated Press.