Aanrader: 80 minuten lang kijken naar een gat in een Russische straat

Beste,

Begin deze maand schreef ik over hoe het kan dat mensen steeds verder reizen, maar nooit eerder thuis komen Hier lees je mijn verhaal terug. - en wat dat betekent voor onze nabije omgeving.

Op het verhaal kreeg ik heel veel leuke reacties:

• Riffy Bol stuurde me ruimtetijdkaarten, Bekijk hier de ruimtetijdkaarten. die laten zien hoe de trein de wereld heeft verkleind.
• Daan kwam met de theorie Hier lees je Daans bijdrage, met boekentip. dat versnelling van massa op aarde een algemeen natuurkundig verschijnsel is.
• We hadden Hier vind je dat gesprek. het onder het stuk over de vraag of je tegenwoordig met de auto of te voet naar de kerk gaat – want waarom haasten naar een plek waar je rust zoekt?
• Vera Mulder wees me op een Amsterdamse filmmaker De site van Marnix, die een jaar lang de Javastraat niet uitkwam. genaamd Marnix, die het afgelopen jaar zijn straat (de Javastraat) niet uitkwam. Marnix, mocht je dit lezen: ik wil je heel graag een keertje spreken later dit jaar als je tijd hebt.

Zoals Godfried Bomans zei: Ook als muurtekst te lezen in Rotterdam (ik woon er vlakbij). wie veel reist, zal ervaren dat hij het waarlijk interessante aan de mensen ooit in zijn eigen straat had kunnen opmerken.

Door Marnix moest ik ineens denken aan een enorm toffe Russische documentaire die ik jaren geleden zag, Tishe!(Zachter!) van Victor Kossakovsky. Hij filmde een jaar lang het leven rond een gat in zijn eigen straat.

YouTube

Actuele krantenknipsels uit ‘77

Er gebeurde bij het schrijven van bovenstaand stuk nog iets bijzonders, dat het verhaal niet haalde.

Bij boekwinkeltjes.nl bestelde ik een tweedehands exemplaar van het proefschrift van de nu negentigjarige vervoerseconoom Geurt Hupkes, die de constante reistijd ontdekte en een naam gaf (de BREVER-wet).

In het exemplaar van het proefschrift uit 1977 zat een stapeltje oude krantenknipsels over de ontdekking. Ik las ze allemaal door.

In een interview met Hupkes door Peter d’Hamecourt van het Algemeen Dagblad las ik hoe mensen toen al droomden over zelfrijdende auto’s terwijl ze in de file stonden. Later zou d’Hamecourt correspondent in Moskou worden, wat ik ook nog ben geweest.

Hyperloops, files, zelfrijdende auto’s, journalisten: it’s all just a little bit of history repeating.

Het proefschrift bleek afkomstig van de overleden broer van Geurt Hupkes – ik heb de knipsels aan hem doorgestuurd.

Terug in de file, weg uit de jury

Op dit moment leg ik de zoveelste hand aan een verhaal over iets waar het veertig jaar geleden ook al over ging en waar ik input voor vroeg ‘Hoe bereken je hoeveel geld we uitgeven aan filebestrijding?’ – de relatie tussen asfalt en files. Het schrijven gaat elke keer weer langzamer dan ik zou willen, maar misschien moet ik zelf ook niet steeds maar sneller willen gaan.

Dan nog dit: ik stapte dit jaar in mijn eerste jury ooit, van een fietsprijs, De Tour de Force Innovatieprijs en ik ben er weer uitgestapt. Het is geloof ik niet de juiste plek voor mij op dit moment.

Hoe Schiphol onze stedenbouw vormt

Tot slot nog een aanbeveling voor dit infographicverhaal Bekijk hier hoe de vluchten op en van Schiphol de ruimte eromheen vormden. bij de NOS over Schiphol: daar zie je goed hoezeer vliegen de ruimte beneden op de grond vormt.

Tot de volgende?

Je aanmelden voor mijn nieuwsbrief in je inbox? Een paar keer per maand laat ik horen waar ik mee bezig ben, waar ik hulp bij nodig heb en wat ik zoal heb gelezen, gehoord en gezien. Aanmelden kan hier