Het beste van andere media
Waarom het Amerika van nu lijkt op het Duitsland van de jaren dertig Vergelijkingen met het nazisme, Adolf Hitler of de Tweede Wereldoorlog wekken vaak enorme irritatie, omdat het als overdreven of onsmakelijk wordt ervaren. Maar dit stuk van Holocaustkenner Christopher Browning is anders: hij onderbouwt de parallellen die hij trekt tussen het Duitsland van de jaren dertig en het hedendaagse Amerika zo goed en genuanceerd dat je moeilijk van een ‘Godwin’ kunt spreken. Wat overblijft is het gevoel dat de VS, en de wereld in haar kielzog, hard op weg zijn de democratische rechtsorde te ontmantelen. (Rob Wijnberg, oprichter) Een documentaire over Europa’s grensbeleid, gemaakt door een van onze leden Enkele weken terug stuurde een lid van De Correspondent mij een mooie e-mail. Pieter Boeles is een gepensioneerd hoogleraar migratierecht, maar nog altijd zeer betrokken bij het Europese migratiebeleid. Hij had mijn stukken gelezen en vroeg of ik zijn documentaire eens wilde bekijken. Zelf gemonteerd, zelf gefilmd, zelf geschreven. ‘The Other Traveller’ blijkt een extreem persoonlijke docu, waarin Boeles alle pijnlijke vragen over ons grensbeleid durft te stellen. (Maite Vermeulen, correspondent Migratie) Hoe de smartphone de levens van jongeren totaal domineert Een jongen van 17 staat op het punt in slaap te vallen. De volgende ochtend moet hij weer vroeg uit de veren en naar school. Dan herinnert hij zich dat hij een ‘Snapchatstreak’ moet bijwerken – elke opeenvolgende dag dat je met iemand een foto uitwisselt via die app, wordt je streak langer. Voor talloze jongeren is dit een serieuze zaak, blijkt uit een interessant vierluik van Vrij Nederland. Niet alleen zonder smartphone val je als tiener buiten de boot, dat gebeurt nu ook al als je niet elke dag uren spendeert aan Facebookposts, Instagramfilters en Snapchatselfies. Als ik dit lees, ben ik opgelucht dat ik mezelf eerder tot de millennials dan tot de iGen kan rekenen. (Riffy Bol, algemeen redacteur) Is Noord-Korea écht soepeler geworden, of is dat maar schijn? De stukken van Marije Vlaskamp, correspondent China voor de Volkskrant, zijn altijd een feest om te lezen. Je proeft dat ze vloeiend Chinees spreekt en ze heeft het meestal over onverwachte onderwerpen. In september ging ze naar Noord-Korea. Ze schreef een fris verslag over een nieuw briesje dat door de rigide dictatuur lijkt te blazen. Zelfs de ‘oppassers’ van de staat, die haar en andere journalisten geen moment uit het oog verliezen, lijken soepeler. Desondanks lijken de inwoners nog altijd ‘acteurs in een toneelstuk dat 24 uur per dag, zeven dagen per week’ wordt opgevoerd. (Marnix de Bruyne, eindredacteur) Iedereen heeft het over Trump. Maar de Democraten zijn ook geen lieverdjes De journalisten van The Intercept maken gehakt van alles wat riekt naar hypocrisie. Hun doelwit is de Amerikaanse politieke elite – waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen Democraten en Republikeinen. Wie het idee heeft dat de Democraten de ‘good guys’ zijn – en dat Barack Obama een moreel hoogstaande leider is – komt, na een bezoekje aan The Intercept, bedrogen uit. In deze podcastaflevering geeft Jeremy Scahill zeer ontnuchterende historische context bij het buitenlandbeleid van Donald Trump. Als bonus krijg je er ook nog een interview bij met de 89-jarige Noam Chomsky – over fijne linkse rakkers gesproken. (Maurits Martijn, correspondent Data)Het beste van De Correspondent
Honderden doden, duizenden gewonden, tienduizenden trauma’s: verkeersleed is akelig dichtbij Hoeveel mensen ken jij die in een verkeersongeval het leven lieten of iemand verloren? Misschien schrik je van het aantal. Misschien denk je: gelukkig zijn het er niet zo veel. Maar vrijwel zeker beschouw je hun verhalen als losstaande gebeurtenissen. Dit verhaal is een poging om daarmee te breken. Want het leed is structureel. Ode aan dokter Mukwege Dokter Denis Mukwege won vorige week de Nobelprijs voor de Vrede voor zijn werk in Oost-Congo. Ode aan de man die de menselijke waardigheid hooghoudt, daar waar ze het meest belaagd en bespuwd wordt. Opruimgoeroes zijn de strijders in het stille verzet tegen onze koopwoede Hoe geven Nederlanders hun leven zin? Met die vraag ga ik het land in, op zoek naar de goeroes van het gewone leven. Deze week: drie opruimcoaches over wat er in je hoofd gebeurt als je je kamer opruimt. Cijfers zijn veel te belangrijk geworden. Het is tijd om te ont-cijferen Cijfers beïnvloeden wat je drinkt, wat je eet, waar je werkt, of je een hypotheek krijgt, of je leeft of sterft. Maar er zwerven ook veel flutcijfers rond, die vaak verbijsterend vrij spel krijgen. Terwijl cijfers lang zo objectief niet zijn als ze lijken. Iemand die ik niet had willen kennen Af en toe schrijf ik over een moment dat ik deelde met iemand die ik niet ken. Een moment dat de betovering verbrak, of het ongrijpbare verklaarde. Dit keer een ontmoeting met iemand die ik allang ken, maar liever nooit had ontmoet – en met mij ieder ander die hem tegenkwam.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!