Het beste uit andere media
Nederlandse bedrijven houden hun personeel tot in hun DNA in de gaten Een app berekent tot op de minuut hoelang een postbode over een wijk mag doen. Een algoritme leest alle e-mails van medewerkers uit om vast te stellen hoe het met het bedrijfsengagement gesteld is. Je denkt: dit is 1984, maar in werkelijkheid zijn we dat stadium al ver voorbij, ontdekte onderzoeksplatform Investico. Voor De Groene Amsterdammer, Vers Beton (waarbij ik betrokken ben) en Argos, dat hier volgende week zaterdag een uitzending aan wijdt, dook Investico in de data die bedrijven over hun werknemers verzamelen, tot aan hun DNA toe. (Margot Smolenaars, eindredacteur) De tragische dood van een Chinese masseuse in New York In navolging van de American Dream trok Song Yang vanuit Noordoost-China naar New York. Daar was het gauw gedaan met haar optimisme: ze eindigde als ‘masseuse’ in een groezelig straatje in het stadsdeel Queens. ‘The New York Times’ heeft heel diep gegraven in de tragiek die uiteindelijk haar dood zou worden. Ze sprong van haar balkon op de vierde verdieping toen de politie haar wilde arresteren wegens illegale prostitutie. Een verhaal met de kwaliteit van de true crime van Truman Capote en Errol Morris. (Riffy Bol, algemeen redacteur) Waarom stemden de Brazilianen massaal tegen hun eigen belangen? Brazilië heeft een extreemrechtse, om niet te zeggen fascistoïde president gekozen. Op beklemmende, aangrijpende wijze schetst Marjon van Royen, die al ruim een kwarteeuw in Rio de Janeiro woont, in ‘De Groene Amsterdammer’ de stemming in haar stad en vriendenkring. ‘Met een schroef om mijn keel loop ik verder. Zien mensen dan echt niet hoe ze tegen hun eigen belangen stemmen?’ (Marnix de Bruyne, eindredacteur) Schrijnend: smokkelaars zien migranten als levende bankbiljetten Uit door de politie afgetapte gesprekken tussen mensensmokkelaars blijkt dat zij hun ‘waar’ zien als levende bankbiljetten. Soms laten ze zich betalen met een nier of met een oog, voor de lens. Schokkend zijn de getuigenissen van kinderen over wat ze onderweg naar Europa hebben meegemaakt. Zoals Cabou uit Eritrea, die op zijn tiende door zijn ouders naar Soedan werd gestuurd. ‘Ik ben al heel lang onderweg’, zegt hij. ‘Ik was veel liever thuisgebleven.’ (Tomas Vanheste, correspondent Europa) Waarom Nederlandse politici zich geen land voor iedereen kunnen voorstellen Journalist Greta Riemersma voelde correspondent Karin Amatmoekrim aan de tand over haar onderzoek naar publicist Anil Ramdas, haar te schrijven boek over Suriname en haar reeks over Verzwegen geschiedenis voor De Correspondent. Een paar uitspraken zullen me lang bijblijven, waaronder deze mooie: ‘Ik weet wel, het gaat niet om iets nieuws zeggen, maar juist om iets universeels, zodat je als schrijver iets triggert in iemand die je niet kent en je voor dat ene moment met elkaar verbonden bent.’ (Andreas Jonkers, adjunct-uitgever)Het beste van De Correspondent
Na deze podcast kijk je nooit meer hetzelfde naar de wereld om je heen Elke maand gaat Joris Luyendijk in gesprek met een van onze correspondenten over zijn of haar journalistieke speurtocht. Vandaag aflevering twee, met Tamar Stelling, correspondent Niet-mens. Over reuzepissebedden in hongerstaking, kwallen die zichzelf verjongen en cyborg-insecten. Een laatste les van Stephen Hawking: alleen praten over de risico’s van kunstmatige intelligentie is niet genoeg De opkomst van superintelligente machines kan het beste, maar ook allerslechtste zijn dat de mens ooit zal overkomen, schrijft de beroemde natuurkundige Stephen Hawking in zijn nieuwe, postuum verschenen boek. ‘Onze toekomst is een wedloop tussen de groeiende macht van onze technologie en de wijsheid waarmee we die gebruiken.’ De regering wil dat we gezonder leven – maar geeft de lekkernijenlobby intussen alle ruimte In het regeerakkoord hebben de coalitiepartijen afgesproken een ‘nationaal Preventieakkoord’ met het bedrijfsleven te sluiten, om burgers gezonder te laten omgaan met roken, drinken en snoepen. Maar polderen voor onze bestwil betekent vergaderen met Coca-Cola over obesitas. Wat betekent dat de maatregelen veel minder ver gaan dan nodig is. Zet peuters met een achterstand bij elkaar in de klas (dat maakt onze samenleving uiteindelijk gelijker) De voorscholen voor kinderen met een ontwikkelingsachterstand zijn begin dit jaar opgegaan in de reguliere kinderopvang. Zo vroeg al onderscheid maken zou segregatie in de hand werken, was een van de argumenten. Maar kinderen die op achterstand beginnen, zijn niet beter af op de grote peuterhoop. Arme mensen zijn vindingrijk en veerkrachtig. Tijd voor ‘poor pride’, stelt deze antropoloog Ben je arm? Dan ben je lui en dom en niet in staat om goede beslissingen over je leven te maken. De Amerikaanse antropoloog Khiara Bridges strijdt al jaren tegen deze vooroordelen, die overal ter wereld ongelijkheid in stand houden. Haar oplossing: geef armoede een nieuwe, trotse identiteit. Tijd voor ‘poor pride’.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!