Na deze podcast kijk je nooit meer hetzelfde naar de wereld om je heen
Elke maand gaat Joris Luyendijk in gesprek met een van onze correspondenten over zijn of haar journalistieke speurtocht. Vandaag aflevering twee, met Tamar Stelling, correspondent Niet-mens. Over reuzepissebedden in hongerstaking, kwallen die zichzelf verjongen en cyborg insecten.
Geen correspondent heeft zo’n groot vakgebied als Tamar Stelling, namelijk 99,99 procent van alle biomassa op onze prachtwereld. Tamar ‘doet’ niet alleen de planten, microben en insecten die samen alle leven op aarde mogelijk maken, maar ook de extraatjes van de schepping. Mensen bijvoorbeeld, althans op het moment dat ze nog een eicel zijn. En ook ‘charismatische mega-fauna’ – de leeuwen, ijsberen en panda’s waarmee natuurbeschermers hun campagnes voeren.
Al pratend met Tamar vroeg ik me steeds af: waarom geldt de niet-menselijke wereld als ‘saai’? Nu eens deden Tamars verhalen mij denken aan de waanzinnige fantasiewereld van Tolkien – behalve dat de beesten waar ze het over heeft allemaal echt bestaan. Dan weer waande ik mij in The Matrix omdat de ene na de andere vanzelfsprekendheid dan wel vaststaande zekerheid sneuvelde: wanneer het menselijk leven begint bijvoorbeeld, of waar de precieze grens ligt tussen levend en dood, en tussen persoon en ding.
Het ene na het andere juweeltje
Deze tweede aflevering van mijn podcast is weer heel anders dan de opening met klimaat- en Shell-correspondent Jelmer Mommers. Hij had een helder omlijnde vraag voor een helder omkaderd onderzoeksgebied. Tamar is veeleer een duiker die het ene na het andere onvermoede juweeltje naar boven brengt.
Tamar: ‘Mijn hele correspondentschap is een aaneenschakeling van escalerende interesses.’
Nooit een aflevering missen? Abonneer je op het podcastkanaal Goed nieuws met Joris Luyendijk. Of abonneer je op het algemene kanaal De Correspondent Podcasts zodat je al onze podcasts in je app ontvangt.