We houden ervan de EU te haten. Maar we kunnen niet zonder

Bij weinig onderwerpen heb je zo’n gapende kloof tussen belang en belangstelling – oftewel tussen wat het publiek belangrijk vindt en wat belangrijk is voor het publiek – als rond de Europese Unie.

‘Europa, best belangrijk’,^* heette dat enkele jaren terug nog in een overheidscampagne. Zoals de Brexit nu laat zien, zit de EU inmiddels diep in de vezels van onze samenleving, maar hoe krijg je die vezels in beeld?

Uit Groot-Brittannië kwam altijd de scherpste EU-kritiek

Correspondent Europa tussen macht en verbeelding Tomas Vanheste schrijft al sinds het begin van De Correspondent over de EU.^* In deze podcast proberen we antwoord te krijgen op de meest steekhoudende kritiek op de EU. Want behalve een enorme hoeveelheid onzin over de EU kwam van Groot-Britannië ook altijd de meest scherpe en doordachte kritiek.

Bijvoorbeeld van mensen die voor de EU waren, maar tegen de euro. Terugkijkend denk je: hadden we maar beter naar hen geluisterd.

In de derde podcast in deze reeks een schurend gesprek over droom en daad: niet of de EU een mooi idee is, maar of dat mooie idee uitvoerbaar is.

Tomas: ‘Ik ben een warm voorstander van de Europese gedachte, maar de huidige Europese Unie is daar een slechte belichaming van. Ik geloof vurig dat er problemen zijn die we als natiestaat niet kunnen oplossen – migratie, het klimaat – en waarbij het ongelooflijk belangrijk is om als Europese landen intensief samen te werken.’

‘Maar de huidige EU is daar een gebrekkige poging toe. Daar is van alles mis mee – het democratisch gehalte is niet hoog, de invloed van bedrijven is veel te groot, Brussel spuwt veel overbodige regels uit. [...] De Brexiteers verkochten onzin en leugens, maar een aantal van hun basisargumenten was oké.’

Meer lezen?